De Achtbaan van Emoties

Met een goede dosis adrenaline sta ik in een lange rij voor een achtbaan met een smeuïge naam. Langzaam schuift de rij op, mensen praten met elkaar, een enkeling trekt een beetje wit weg als hij de achtbaan ziet. Sommige roken een sigaret , anderen bunkeren wat voedsel-wat-slecht-voor-de-gezondheid-is, maar ze hebben allemaal één ding gemeen. Ze staan in de rij om een beetje heen en weer geslingerd te worden, de wereld voor een fractie op zijn kop te zien en het gevoel hebben dat je maag nog bovenin hangt als je de diepte in geslingerd wordt.

Kun je nog lezen, lees dan mee!

In de trein zit er wel eens iemand tegenover mij de krant te lezen met de stripjespagina mijn kant op gedraaid. Ik kan dan nooit de verleiding weerstaan om die te bekijken, maar vaak slaat mijn overbuurman of –vrouw al om voordat ik ze uit heb. Ik moet me dan echt inhouden om mijn hand op te steken en ‘Wacht nog heel even!’ te roepen.

Druktemaker

Een doffe dreun. De stalen deur van de gesloten afdeling valt achter mij in het slot. Bezoekuur. Mijn vriend is gek. Knettergek. Gisteren depressief als een comapatiënt in opperste rust. Vandaag manisch als een draaideur in volle galop. Met psychotische slippertjes. Een knipperend licht. Dan aan, dan uit! Geen touw aan vast te knopen.

Gratis af te halen

Via tweedehands verkoopsites op internet, wordt het nodige aangeboden. De meest uiteenlopende zaken wisselen van eigenaar en de sites bieden de mogelijkheid om gebruikte spullen voor een zacht prijsje aan te schaffen. Soms vind ik het leuk om te snuffelen tussen het aanbod van gratis spullen. In deze rubriek staan vaak de goederen die overbodig zijn en de aanbieder behoorlijk in de weg staan. Het zijn de overgebleven tuintegels, dakpannen, bankstellen en kapotte ovens, waarvan het fornuis nog wel werkt.

Sollicitatie

Ik wist het al toen ik na het tweede gesprek, teruglopend naar mijn auto, een brok in mijn keel wegslikte. Het was drukkend warm, een tropische zomerdag. De hoopvolle tinteling die ik sinds het eerste gesprek had gevoeld was verdwenen. Ik wilde nog niet helemaal opgeven, maar mijn stroperige benen wisten wel beter.