“Mam, wat is trans?” Hoor ik mijn jongste dagbederver vragen. Met een klap haalt het kind me terug naar de echte wereld. Ik draai me van mijn beeldscherm weg, en vraag voorzichtig; “Wat bedoel je schat?”
“Nou, wat betekend in trance zijn?”
Een nieuwe wereld gaat open voor haar als zij een duik waagt in het digitale leven. Voor haar is het nu een kwestie van klikken en zij droomt even lekker weg, bij het zien van foto’s over verre landen voelt zij de warme zon al branden op haar bleke huid. Er is zoveel te beleven in deze nieuwe moderne wereld.
Een huis heeft maar 1 zinnige toepassing: er in leven. Maar voor sommige mensen IS hun huis hun leven. Ze kunnen er niet van af blijven. Ze vervangen de nieuwe keuken door een nog nieuwere, halen hier een muur weg, zetten er daar een neer en bouwen een kinderpaleis op zolder. Aan wonen komen ze nooit toe, laat staan aan leven. Met de pc is het net zoiets. Strikt genomen niet meer dan een gebruiksvoorwerp. Om tekst mee te verwerken of desnoods om spelletjes op te spelen. Maar schijn bedriegt.
Zoenen, zoenen, maak me geil !
Wat? Een dansende neger, zwaaiend met een ultra dunne tampon die reclame maakt voor Durex condooms met Coca Cola vanilla smaak?
De eerste reclames op TV werden me al door mijn strot gedouwd in het midden van de jaren vijftig. Nee, niet op die ene Nederlandse zender, die er nog maar bestond. Daar waren enkel de Verrekijker, Dappere Dodo en Mies Bouwman. Reclame bestond daar toen nog niet. Ik heb het over de WWF. De Duitse Ster, zal ik maar zeggen. Westdeutsches Werbe Fernsehen of zoiets.
