Doosbal

[i]Een co-column over sport: voorgezet door Kees Schilder en ingekopt door Rob Mientjes[/i]

Het wordt echt tijd dat ik eens iets over sport ga schrijven. Serieus! Het wordt tijd voor een originele sportcolumn
En waar kun je , als beginnend sportcolumnist beter over schrijven dan over korfbal.?? KORFBAL !! Bestaat er iets spannenders in het leven dan korfbal??? Oké, je hebt basketbal wat in mijn simpele gedachtegang precies hetzelfde is, maar ik zie toch liever een bal door een korf gaan als door zo’n basketzak met gaatjes. Bovendien is basketbal eigenlijk geen sport want de spelers zijn zo lang dat ze met hun hoofd boven het basket uit komen. En als dat niet lukt vliegen ze gewoon een stukje omhoog. Niets aan dus .Ik houd het bij korfbal.

Wat de doorslag geeft, is dat er vrouwen meedoen met korfbal.Echt waar, ze lopen gewoon in het wild tussen de mannen door. Daarom heb je ook altijd van die idiote uitslagen bij die sport. Die mannen worden telkens afgeleid waardoor de vrouwen kunnen scoren. Wie houdt ze tegen? De mannen? Ja,zouden ze wel willen, maar dan zitten ze binnen de kortste keren in de bajes wegens ongewenste intimiteiten.

Ja, er is nagedacht over die sport. Want om de manlijke spelers nog meer af te leiden dragen die vrouwen ook nog van die korte rokjes waardoor de mannen een stijve paal oplopen wat weer tot gevolg heeft dat die kerels moeilijker gaan lopen.Want ga jij als manlijke korfballer maar eens een potje met een bal dribbelen terwijl je stijve leuter tegen je buik klotst. En dat die stijve leuter bovendien verwoede pogingen doet jouw aandacht te vestigen op al die rondspringende dozen om je heen, bevordert je scorend vermogen ook al niet echt..

Ik pleit er dan ook voor die sport vanaf heden, “doosbal” te noemen. [ks]

Waarmee tevens de oorspronkelijke benaming van het “korfbal” weer alle eer wordt aangedaan. Vroeger heette korfbal immers al “doosbal”. Het verschil met vroeger is dat korfbal een gekuiste versie is van doosbal en zich in de loop van de tijd ontwikkeld heeft van grondsport tot luchtsport. Dit behoeft nadere uitleg.

In 1887 ontdekt W.A. Korff, Nederlands Hervormd theoloog en schrijver van het boek “Christologie” op het eiland Corfu, nabij Kerkyra, een inheemse volksstam die een wel erg vreemde sport speelt. In een groene wei ziet hij twaalf Griekse jongelingen rondom elkaar heen dartelen. Niets aan de hand, zo op het eerste gezicht. Ware het niet dat het mannelijk geslacht zijn fallus vastgebonden voor op de buik (oftewel het kruis gedragen als fallussymbool) driftig rondrent achter het vrouwelijk geslacht, dat op haar beurt deftig rondstapt, gehuld in rieten mandjes op heuphoogte.

Navraag door Korff bij de plaatselijke clerus leert hem dat de sport hier gebezigd, gezien moet worden als een soort catechese om de seksuele ontluiking van de Corfuse jeugd in goede banen te leiden. De oude Grieken speelden het spel al. De vraag waarom de edele delen bij het ene geslacht beteugeld en bij het andere geslacht verhuld moeten blijven, krijgt als antwoord dat het bonken van een losgeslagen fallus tegen de schoot van de Griekse deernen tijdens de zoektocht naar de doos (hier ligt de oorsprong van het woord ‘doosbal’, niet te verwarren met hengstenbal), erg pijnlijk kan zijn en noodzaakt tot beteugeling van de fallus enerzijds en verhulling van de vulva anderzijds.

De overlevering zegt ons dat de jongedames vroeger slechts een rieten rokje droegen ter verhulling van de vulva. De verruwing van de sport noopte de dames echter hun rieten rokjes tot mandjes te vlechten ter bescherming van de vulva tegen het bonken van de mannelijke losgeslagen fallus. De intrede van de rieten mand verlengde de zoektocht naar de doos aanzienlijk en zorgde voor een competitief element tijdens het doosbal. Deze beschermingstechniek werd later door verschillende takken van sport overgenomen. De rieten mand was eigenlijk de vroege voorloper van de tok die nu gebruikt wordt bij het hockey, honkbal en karate.

De zedenleer van de katholieke kerk in de late middeleeuwen was bijna funest voor het doosbal dat inmiddels was overgewaaid naar het vaste land. De Spaanse inquisitie schreef destijds het gebruik van ijzeren in plaats van rieten mandjes voor. Nadelig effect: de sport kon nu slechts gebezigd worden door zwaarlijvige rubensiaanse vrouwen. Voordelig effect: de verfijning van het rieten mandje leidde tot het eerste prototype van de kuisheidsgordel.

Het doosbal was bijna om zeep geholpen ware het niet dat ons heilig boontje Korff er een olympische sport in zag. Om het seksueel getinte karakter te verdoezelen gaf hij de sport een andere naam en een ander aanzien. Kuis als hij was plaatste hij twee rieten mandjes in de lucht op 2 meter lange palen. Het nieuwe luchtspel kan echter niet de seksuele lading verbergen. De mannen proberen nog steeds de rieten mandjes te penetreren (de plastic bal heeft de plaats van de losgeslagen fallus ingenomen) en de vrouwen proberen nog immer hun maagdelijk korfje te verdedigen. [rm]