Ik denk dus ik besta. Sinds ik Descartes heb gelezen is die beroemde zin me bij gebleven. Als je met je verstand probeert te redeneren wat er in de wereld waar is, dan kom je volgens Descartes uiteindelijk maar bij één echte waarheid uit. De mens heeft alleen de zekerheid dat hij denkt, of, beter vertaald, dat hij twijfelt. De Fransman formuleerde zijn filosofie weliswaar in de 17e eeuw, maar sommige uitspraken zijn ook nu actueel. Met de nadruk op sommige, want zijn strikte scheiding tussen lichaam en ziel bijvoorbeeld, daarmee zullen nog maar weinig mensen iets kunnen. Dat de geest en het lichaam niet met elkaar communiceren staat haaks op ons mensbeeld. Zelfs de medische wetenschap erkent dat psychische factoren zoals stress van invloed zijn op de lichamelijke gezondheid. Helaas was Descartes ook van mening dat dieren geen ziel hebben en dus geen pijn kennen. Fataal voor de honden die levend met spijkers op planken werden geslagen om de ingewanden te openbaren aan de wetenschap. Volgens Descartes’ theorie was het janken van die arme honden geen uiting van pijn, maar het geluid van de machinerie in de hond.

Maar goed, deze achterhaalde ideeën terzijde, de gedachte dat voor de mens zijn twijfel zijn enige zekerheid is, staat nog als een huis. Alhoewel die metafoor anno 2011 slecht gekozen is, want hoe vast staan huizen nog? Tussen het optrekkende stof van de ingestorte heilige huisjes kruipt iedereen rond met twijfels. Welke bank valt niet om als ik er mijn spaargeld op zet, welk pensioenfonds gaat uitkeren als ik ooit mag stoppen met werken? Hou ik bij de volgende reorganisatieronde mijn baan? Welke politieke partij houdt vast aan zijn standpunten? En hoe luiden die standpunten eigenlijk? Welke priester of pastoor is geen pedofiel? Welke integere topman wordt morgen ontmaskerd als opportunist?

De generatie van nu weet dat niets is wat het lijkt. De scepsis is hun wapen, de twijfel hun enige zekerheid. De blik over de schutting naar de gepensioneerde achterbuurman is een blik van strijdlust, maar niet van zekerheid over de toekomst. Het geloof in de maakbaarheid van de wereld is hen niet eigen. Daarom bouwen ze met de Gammapas in de hand een eigen schutting om het eigen huis. Op zoek naar een stukje zekerheid in een onzekere wereld.

[i][url=http://examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=11851]Reactiecolumn op de inzending “Te veel jong geluk” van Boschrijft [/url][/i]


10 reacties

LouisP · 5 mei 2011 op 07:14

Sylvia1
een prachtige en bijzondere reactie op een prachtige en bijzondere column..

Die laatste twee alinea’s….man man!

SIMBA · 5 mei 2011 op 08:15

Mooi gedaan! En die laatste alinea is super!
Mijn complimenten.

Mien · 5 mei 2011 op 08:39

Een rechte lijn kan in de stelling van Descartes worden als een ontaarde cirkel.
Daar helpt geen Gammapas meer tegen.
Gelukkig groeit iedereen uit chaos.
En alles wat groeit krijgt aandacht.
Dat geld voor alle generaties.
Rationalistische, zwevende en twijfelende!
Mooie column Syl!

Mien quod nihil scitur

DriekOplopers · 5 mei 2011 op 09:46

Een mooi opgeschreven beschouwing. Compliment!

arta · 5 mei 2011 op 10:42

Ja, erg mooi, Sylvia!

Harrie · 5 mei 2011 op 16:00

Nou ik heb wel eens met die René gebuurd een paar eeuwen geleden. Niks mis met dit ventje. En dat van die machinerie is flauwekul. René hield erg van dieren. Hij zeid dit alleen maar om zijn vakgenoten uit die tijd te stangen. Hij had wel een vreemdsoortige humor.

LouisP · 6 mei 2011 op 12:04

“De generatie van nu weet dat niets is wat het lijkt. De scepsis is hun wapen, de twijfel hun enige zekerheid. De blik over de schutting naar de gepensioneerde achterbuurman is een blik van strijdlust, maar niet van zekerheid over de toekomst.”

Bijzonder, ja die kwoot, maar ook dat zo’n bijzondere zin niet eens écht opvalt in het stuk! Dat zegt genoeg, lijkt mij..

@Harrie: Beste mevrouw, ‘k hoop dat uw inspiratie maar weer snel terugkomt. Kunt u onder u euh..gewone pseudoniem weer wat normaal schrijven en reageren…

Ferrara · 6 mei 2011 op 14:25

Mooi schrijfwerk. Ik heb hem meerdere keren gelezen.

Mup · 8 mei 2011 op 07:29

Eens met mijn voorgangers, vind zelf je derde alinea erg goed,

Groet Mup

sylvia1 · 8 mei 2011 op 22:37

Mijn eerste reactiecolumn, best spannend maar mooie reacties. Dankjewel!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder