‘Allereerst, welkom Jeanine.’
‘Dankjewel, ik heb hier enorm naar uitgekeken!’
‘Dat is goed om te horen mevrouw. Nou, vertelt u eens, waarom…‘
‘Heeft u een momentje? Voordat we gezellig gaan klessebessen, mag ik misschien even naar het toilet? Al vanaf dat ik in de auto stap moet ik vreselijk nodig drukken en ik wil niet dat u denkt dat ik zo’n gezicht trek omdat ik uw verhaal niet begrijp.’
‘Euh.. ja, maar natuurlijk. Gaat u gang.’
‘Gelukkig, want hij geeft al kopjes geloof ik, haha. Waar is het toilet?’
‘Dan moet u links de gang door, langs de kantine en dan u ziet het vanzelf.’
‘Oké, zo terug!’ 20 minuten later steekt Jeanine met ontspannen gezicht haar hoofd om de deur.

‘Joehoe, luitjes, willen jullie soms ook wat te eten? Toen ik langs de kantine liep was die mevrouw zo aardig om wat broodjes te smeren.’
‘Nou mevrouw, dat lijkt mij geen goed idee aangezien het al 16.00 is. Was de kantine nog open dan?’
‘Jazeker! Toen ik vertelde dat ik barstte van de honger heeft ze heerlijke broodjes klaar gemaakt. Het duurde allemaal wat langer omdat ze nog ingevroren waren en eigenlijk waren ze voor morgen bedoeld, maar toen ik zei dat ik wel even kon wachten en het wel gezellig vond, ging ze voor mij aan de slag. Willen jullie echt geen broodje?’
‘Nee mevrouw, we willen graag overgaan tot het sollicitatiegesprek.’
‘Een hapje dan misschien?’
‘Nee ook niet, gaat u alstublieft zitten.’

Jeanine gaat zitten en de mannen kijken op hun horloge.

‘Ok, to the point. Wat maakt ú nu de geschikte kandidaat voor de functie van communicatie manager?’
‘Nou meneer, sinds ik een jaar of drie was deed ik al niet anders. Het was praten, praten, praten wat de klok sloeg. Communiceren zoals u dat zo mooi zegt. Com-mu-ni-ce-ren, wat een prachtig woord is dat ook. Maar goed, ik deed niet anders vanaf dat ik een jaar of drie was. Had ik dat al gezegd? Haha. Ja joh, soms weet ik ook niet eens meer wat ik gezegd heb. Dat komt gewoon omdat ik zóveel praat, weet u. Sindsdien is dat eigenlijk altijd zo gebleven, dat praten. Sorry, communiceren haha. Je mag mij ’s nachts wakker maken voor een praatje hoor! Al hoef ik daar niet eens wakker voor te zijn, ik schijn zelfs te praten in mijn slaap. Hele verhalen vertel ik! Kan er blijkbaar niet genoeg van krijgen, haha.’
‘Goed, …dat maakt u… duidelijk. ‘

De mannen wisselen snel een blik uit.

‘Heeft u verder nog vragen? Ik denk dat wij al een vrij goede indruk hebben.’
‘Nu u het zegt, eigenlijk wel. Een manager is toch een soort van leidinggevende?’
‘Dat klopt mevrouw.’
‘Oh, maar dan moet u dit van mij weten: dat vind ik heerlijk om te geven!’
‘Verklaar u nader?’
‘Ik zal het u vertellen, mijn man, God hebbe zijn ziel, was loodgieter. Hij zei altijd: Jeanine, als je toch je klep niet kan houden kan je jezelf net zo goed nuttig maken. Want natuurlijk ging bij ons ook wel eens een verwarming stuk of moest er een leiding vermaakt worden. Oh hemeltje, als ik aan die tijd terug denk mis ik hem zo vreselijk. Die man kon zo goed luisteren, vooral die laatste jaren.
‘Spijtig om te horen mevrouw, maar wat heeft dat te maken met leiding geven?’
‘Die leidingen gaf ik hem dan aan!’

De twee managers zijn even heel erg stil.

‘Goed mevrouw, bedankt voor u komst. Ik vrees dat de volgende sollicitant inmiddels staat te wachten, een half uur ongeveer al. U hoort nog van ons.’
‘Maar dat is fantastisch meneer! ik weet niet hoe ik u moet bedanken. Nou ja, ontzettend bedankt gewoon!’

Jeanine geeft met tranen in haar ogen de mannen een omhelzing en een natte kus op hun wang. De mannen staan perplex.

‘Nou, toedeloe!’

Jeanine loopt naar de deur en ziet de andere sollicitant aan komen lopen.

‘Angela! Krijg nou het heen en weer, hallo meid!’
‘Dag lieverd! Ben jij het echt? Dat is lang geleden zeg, hoe gaat het met jou?’
‘Sinds Henk is verongelukt is het even heel zwaar geweest, ik had niemand meer om tegen te praten he.´
´Dat hij net voor die bus overstak, het moet vreselijk geweest zijn voor je.´
´Ja echt, vreselijk. Dan denk je even gezellig een boodschap te doen en vergeet hij die oordopjes uit de doen. De schat was al lang klaar met zijn werk, maar hij hield ze steeds vaker in.
‘Vreselijk meid. Zeg, van al dat wachten heb ik best trek gekregen, zullen we zodadelijk samen wat eten?’
‘Nou meid, dan heb ik goed nieuws, ze maken hier fantastische broodjes!’
‘Oh ja joh? Heerlijk!’


20 reacties

SIMBA · 1 oktober 2009 op 08:09

:hammer: 😆 :duimop:

ddddd · 1 oktober 2009 op 11:32

:stom:
Leuk!

Nimrod1979 · 1 oktober 2009 op 15:05

Ja, Jeanine was ontroostbaar toen ze een paar dagen later de brief kreeg..:)

LouisP · 1 oktober 2009 op 16:33

Leuk,
zou een leuk toneelstukje zijn, denk ik,
L.

SIMBA · 1 oktober 2009 op 16:36

[quote]Ja, Jeanine was ontroostbaar toen ze een paar dagen later de brief kreeg..:)[/quote]
Mag ik daaruit concluderen dat Angela is aangenomen? 😀

Neuskleuter · 1 oktober 2009 op 17:08

Hehehe. Laat ik nu precies vandaag een extra sollicitatietraining hebben gevolgd voor communicatie.. Waar trouwens veel meer wordt afgecommuniceerd dan hier, maar de vooroordelen van mevrouw zijn hier erg geinig beschreven.

“Gaat u gang” klinkt vreemd, is dat niet in tegenstelling met “ga je gang”, “gaat u uw gang”?

Wel lekker luchtig om nu een maand begroet te worden met dit verhaal. Dus. Zijn er nog broodjes?

Nimrod1979 · 1 oktober 2009 op 18:04

Oh, ik dacht eigenlijk dat het gewoon “gaat u gang” is. Gaat u gang, ga uw gang, nu weet ik het niet meer en ik verdom het om het op te zoeken.

Nimrod1979 · 1 oktober 2009 op 18:05

Ik zag het ook voor me Louis. 🙂

arta · 2 oktober 2009 op 07:11

Jaaa, héérlijk leesvoer!
🙂

axelle · 2 oktober 2009 op 19:52

Het stuk met de leiding, dat is niet lachwekkend maar belachelijk.
Zweeft een beetje tussen de kwaliteit van de rest.

DACS1973 · 3 oktober 2009 op 21:50

“Mijn man heeft een bestuursfunctie.”
– “Bij welke firma?”
“Bij Export International. Hij is vrachtwagenchauffeur.”
🙁

maurick · 4 oktober 2009 op 00:29

‘klaargemaakt’
‘communicatiemanager’
Een leiding vermaken, door middel van een dansje?

Verder vond ik het een grappig stukje.

Groetjes,
Maurick 😉

Nimrod1979 · 4 oktober 2009 op 00:52

Oei, ja inderdaad.
Wat betreft het ‘vermaken’, zo zeggen die mannen dat echt. Ik zie haar overigens gerust een dansje maken op z’n moment. 😉

Thx voor de reacties.

Mien · 5 oktober 2009 op 11:34

Verfrissend dolende column.
Fraaie mix van humor en drama die goed indaalt.

Mien

Shitonya · 5 oktober 2009 op 12:56

Zeg Nimrodje, begeef jij je de laatste tijd teveel tussen de (verkeerde) vrouwen of zo? Je eerste column was een slagroomtaart en qua niveau en humor werp je ons nu een steenpuist met slagroom. Als er zoiets bestond als so you think you can write, had je nu de plank volledig misgeslagen. Normaal gesproken is je humor wel aardig origineel, maar nu komt hij echt uit een doe het zelf pakket voor huisvrouwen. :stom:

Nimrod1979 · 5 oktober 2009 op 15:35

Zeg rokende aap, ik vind je hele reactie prima hoor. Een waar toonbeeld van eerlijkheid, maar Nimrodje gaat echt te fur!
Begaf ik mij maar tussen de vrouwen Tam.. Verkeerd of niet. Nee, deze ‘libellehumor’ is inderdaad niet aan jullie emo’s besteedt, maar ik doe het dan wel weer VET consequent.

😉

Saya_Surya · 8 oktober 2009 op 08:38

‘Gelukkig, want hij geeft al kopjes geloof ik, haha. Waar is het toilet?’

Zou een vrouw dat nu echt zo zeggen?
Héél grappig wel, voor haar was het geloof ik echt het uitstapje van de week 😆

Nimrod1979 · 9 oktober 2009 op 10:15

Ik hoop, met heel mijn hart, van niet.

Saya_Surya · 9 oktober 2009 op 15:46

😀 dat zijn dan ook zo van die dingen die je liever niet wilt weten he? 😉

Shitonya · 10 oktober 2009 op 03:49

Hehe, ohja Libellehumor is eigenlijk nog veel beter verwoord.. niet meer doen! ‘pats!’
Dat meer vrouwen erom kunnen lachen dan mannen moet al een waarschuwing op zich zijn :toeter:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder