De zee glanst in het zonlicht; net als jouw huid. Je lach is net zo stralend als de zon op deze prachtige, zonovergoten dag. Tijdens het badmintonnen kan ik mijn ogen haast niet van je afhouden. We hebben dezelfde humor, houden van dezelfde muziek, kunnen uren met elkaar praten. Het lijkt perfect, als je ons zo samen ziet. Wij, met veel lol aan het badmintonnen, mijn moeder, die lachend naar ons kijkt met een sigaret in haar hand. Zij is voor mij als de schaduw die ontstaat als ineens een grote wolk voor de zon trekt. Zolang de zon er is koester je de warmte, aanvaard je haar nabijheid als een vanzelfsprekendheid. Zodra de zon aan het oog onttrokken wordt door die grote, nare, grijze wolk, voel je opeens de rillingen over je lichaam kruipen. Je slaat een badlaken om je heen en maakt je klein.

Want: jij hoort niet bij mij. Je hoort bij mijn moeder. Ze is blij met je. Eindelijk een vriend, na al die eenzame jaren. Ik gunde haar die vriend. Ze heeft me alles over jou verteld. We hebben samen gelachen om het leeftijdsverschil en ik heb gezegd, dat leeftijd geen rol speelde als er echte liefde in het spel was.

Totdat ik je ontmoette. Qua leeftijd zit je precies tussen mam en mij in. Ik ben achttien, mam is zesendertig, jij bent zevenentwintig.
Ik heb mijn moeder nog nooit zo gelukkig gezien. Ze is nog steeds een hele mooie vrouw, je zou haar nog geen dertig geven. Ik gun haar alle geluk van de wereld.

Waarom, o waarom ben ik zo harstochtelijk verliefd op jou geworden? Tegen mijn wil in? Ik heb alles geprobeerd om je te vergeten, het huis ontvlucht als jij kwam, maar dan werd mam weer zo verdrietig: zij dacht dan dat ik je niet mocht!

Ik praat er met niemand over. Jij zult het nooit weten en mam ook niet. Dat is maar beter. Ik zal vast nog wel meer leuke jongens tegen komen; voor mam is die kans veel kleiner. Bovendien geniet ik ervan dat ze zo gelukkig is. Dit is mijn offer voor haar.

Afgelopen weekend vertelden jullie aan mij dat jullie trouwplannen hebben. Er schuilt een goed actrice in mij, ik heb jullie gefeliciteerd en geproost op jullie geluk. Mam zei, dat ik maar moet gaan sparen voor een mooi huwelijkscadeau.
Volgens mij is mijn cadeau niet in geld uit te drukken.


DreamOn

DreamOn publiceert sinds 2006 columns op het internet. Zij schrijft over alles wat haar bezighoudt. Vaak (te) breedsprakig, maar dat is een leerpunt! In het dagelijks leven is DreamOn pedagogisch coach en heeft ze haar man, kinderen, familie en vrienden lief.

9 reacties

WritersBlocq · 10 september 2006 op 17:44

Zo hee, je schrijft als een tierelier, ik heb het gevoel dat je je verhaal persoonlijk tegen mij hebt afgestoken, dat ik je ken, en hen ook.
Pfoeh, het leven is nooit saai, en als jij pas 18 bent dan kan ik je één ding garanderen: er komen nog heel veel schrijfsels van jouw hand. Ook in de categorie 18+ 😉
V.w.b. dit verhaal, als het waar is: soms moet je offeren, soms niet. Aan jou de keuze. Sterkte en/of plezier, want je geniet ook, toch?
O ja, warm welkom! ColumnX wil nog weleens een wolkje voor de zon wegschuiven 🙂

Matzness · 10 september 2006 op 21:57

Soms is schrijven beter dan praten.
En mooi gedaan hoor, de laatste zin vind ik goed gekozen. Het begin vind ik ook goed gedaan want het maakt de lezer, mij, nieuwschierig naar de rest. Het onderwerp is een moeilijk onderwerp, maar je brengt het met overtuiging. Feit of fictie weet ik natuurlijk niet, maar het komt echt over en niet als een stom soapverhaal. Well done! =)
– Mathilde.

Eddy Kielema · 10 september 2006 op 23:20

Uitstekend geschreven liefdesverhaal, recht uit het hart! Je verwoordt je emoties bijzonder knap.

KawaSutra · 11 september 2006 op 01:45

Lastig onderwerp, maar mooi beschreven.

Ma3anne · 11 september 2006 op 08:20

Een soort The Graduate, maar dan andersom.
Goed geschreven. Laatste zin bezorgt me kippenvel.

Saskia · 11 september 2006 op 21:51

Goed gedaan, Vergeetmijniet! Heftig dilemma, lijkt me, erg mooi verwoord.
Saskia

Vergeetmijniet · 11 september 2006 op 23:48

Bedankt voor de reacties. Leuk om te lezen.

Li · 12 september 2006 op 09:12

Wat een talent!
Mooi en pakkend geschreven VMN.

Li

BrokenHalo · 13 september 2006 op 13:23

De laatste zin maakt het helemaal af. Heel mooi geschreven…
Acceptatie is vaak moeilijk, maar toch de beste weg. Sterkte met alles…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder