Hemelse date

“U hoeft alleen maar op het raam te tikken “zeg ik tegen het vrouwtje, “dan kom ik bij u en u zegt maar wat ik voor u kan doen.”
Heftig schudt het parmantig dametje haar hoofd.”Jij hebt het al druk genoeg.”is haar antwoord resoluut. Negenentachtig jaar oud, hoor ik later van haar. Ze woont onder in de flat waar ik mijn auto elke ochtend parkeer. Uitbundig zwaait ze dan naar me vanachter het raam
“Gun me toch m`n goede daden, zodat ik straks niet met lege handen aan de hemelpoort sta”
smeek ik. Ze lacht uitbundig.
Sindsdien heeft ze elke dag wel een boodschapje voor me en dankbaar maakt ze gebruik van m`n gezelschap. Een oude dame met enorm veel humor, haar rimpels staan op lachstand.
Ooit een mooie vrouw geweest. Dat is te zien.
Met de rollator scharrelt ze nog wat rond in haar huisje, daar buiten heeft ze niets meer te zoeken, zegt ze zelf.
“Vandaag wil ik je iets héél bijzonders vragen”zegt ze die dinsdag.
“Mijn gevoel zegt dat het niet lang meer duurt en zo je weet komt de dood als een dief in de nacht…
Ik wil graag met jou m`n laatste mantelpakje uit zoeken voor straks, als ik ga.”
Koude rillingen… maar ik besef ook dat tegenwerpen en relativeren geen zin heeft.
Een week later ga ik met m`n hoogbejaarde vriendin in een rolstoel op pad .
Ze straalt als een kind dat naar een pretpark gaat.Een uitgelaten glans op haar gezicht. Haar lange dunne grijze haar kam ik zorgvuldig op haar instructies over het kale plekje en ik steek het op in een knotje.Ze geeft me aanwijzingen waar de blauwe corsage in de knot bevestigd moet worden met een haarspeldje.
Als laatste moet ik wat make up aan brengen.

In de kledingzaak maakt ze geen geheim van haar doel.
De verkoopster trekt ietwat wit weg maar herstelt zich en samen met de winkeldame nemen we ruim de tijd om een keus te maken uit de peperdure chanel pakjes.
Er gaat me een lichtje op, als ze met een ondeugend lachje zegt:”M`n schoondochter bezwijkt als ze ziet dat ik in een pakje van tweeduizend euro begraven word. Vaak heb ik haar gevraagd wat leuke nieuwe kleding voor me te kopen. `Onzin`, zegt ze altijd en wijst me dan op de kleding die nog in de kast hangt, wat volgens haar nog best kan.”
Als we koffie drinken in de plaatselijke croissanterie praat ze honderd uit.
Vooral over haar verlangen naar het weerzien met haar grote liefde. Aan de schittering in haar ogen zie ik dat het een hartstochtelijke liefde geweest moet zijn.
Ik ken hem van de foto op haar dressoir. Statige knappe man in uniform met enorme krulsnor en pretogen.

M`n hart slaat een keer over als ik de zwarte auto voor haar flatje zie staan.
Ontroerd kijk ik in de kist die in de kamer gereed staat om weggedragen te worden.
Daar ligt ze, in haar zalmroze chanel pakje.
Keurig opgemaakt en aangekleed had haar zoon haar vanmorgen zo aangetroffen in de grote stoel.
“Ik ken dat pakje helemaal niet”, fronst de schoondochter.
“Ze heeft zelfs make up op”fluistert de zoon.
Ik zeg niets. Fatsoeneer het sjaaltje om haar hals nog wat. Ga nog één keer met m`n vingers door d`r haar. Wat is ze mooi zo. Strak en mooi.
Ja, ze was er klaar voor. Klaar voor haar hemelse date.