Je Suis Malade

Je suis malade ohw merde, je suis malade.
De snot druipt op me toetsenbord waardoor de toetsen plakkerig en weerbarstig worden, zij weigeren vervolgens elke dienst. Op het beeldscherm zitten rare druipsporen waardoor het zicht beperkt wordt: ik heb zogezegd een griepje.
Een bezoek aan de plaatselijke apotheek bood mij ook niet het beoogde soelaas, daar tipte men mij om te gaan stomen want dat zou de kanalen wel openmaken; veel aspirines eten en vooral erg vroeg naar bed was het advies. Vandaag geprobeerd om te stomen maar vanwege tijdgebrek nam ik mij voor dat wel in de auto doen omdat ik toch over de A-29 rij, een weg die vrij lang is zonder noemenswaardige bochten en waar ik alleen maar rechtuit hoeft te rijden, het leek mij een uitstekend idee van mezelf.
Medeweggebruikers waren er minder van gecharmeerd want die toeterden en maakten mij duidelijk dat ik op de weg moest letten, ik zag het probleem niet. Totaal ontheemd reed ik verder naar mijn bestemming.
Ik wil nog even terug naar de apotheek om u kond te doen van mijn bevindingen bij onze pillendraaier want als je ziet wat er achter de balie rondloopt aan vrouw dan zou een beetje man nog zieker worden dan hij al is.
Binnen mijn terminologie druk ik dat uit als een stel ouwe vrijsters die beslist alle moeite doen om bij mannen totaal niet in de smaak te vallen en dat lukt hun heel erg goed.
Apothekerinnetjes een aparte soort is dat, ze doen mij denken aan Twiki het robotje van Buck Rogers dat hem continu met dat houterige waggelgangetje achter zijn reet aanliep.
Het begint al als je aan de beurt bent en naar de balie loopt, ik flikker m’n nummertje neer en zeg wat ik nodig denk te hebben tegen een waarschijnlijk niet bestaand persoon want er reageert er niet één.
Nadat ik ben uitgesproken waggelt er dan toch eentje weg, mij in het ongewisse achterlatend bij de lege balie. Degene die mij hielp wil ik met een korte omschrijving een beetje zichtbaar maken om de lezers een indruk te geven wat hier zoal rond waggelt.
Haar coiffure zit volgens het aloude beproefde recept van model bloempot waarbij het lijkt of elk uitstekend haardeeltje ruw en met een botte schaar is verwijderd, het resterende haar hangt los zonder enig vorm van wat voor model dan ook.
Charmant lopen hebben ze helemaal nooit van gehoord want een Afrikaanse vrouw met een bos hout op haar hoofd beweegt zich waarachtig nog charmanter voort.
Doorgaans denk ik er iets genuanceerder over maar ik ben ziek en reageer daardoor wat impulsief.
Net toen ik in gedachten mijn gal spuwde kwam Twiki er weer aan en zij legde de medicijnen op de balie.
Terwijl ze iets tegen de monitor zei die voor haar neus stond drukte ze met haar andere hand op de nummertjesknop voor de volgende, hierbij mij de indruk gevend dat ik klaar was en kon gaan.
Dat deed ik dus, griste snel mijn zakje van de balie en liep de tent uit zonder iets te zeggen want dat schijnt hier zo te horen.
Met mijn vervoermiddel scheurde ik de hoek om en zag een andere buurvrouw bij de bushalte staan schuilen voor de regen.
Vlak voor haar stopte ik en vroeg haar of ze mee wilde rijden, nou maar wat graag zei ze.
Eenmaal op weg vroeg ze of ik verkouden was; hoe ze daar nou weer bijkomt.
Mwah beetje snotterig, kwijlde ik.
Dan moet je even naar de apotheek gaan want daar hebben ze ……, ik gaf volgas en stopte even later bruusk voor de deur.
Rij jij altijd zo idioot hard vroeg ze? Nee buuf, alleen als ik moet niezen.
Toen zij naar binnen liep keek ik haar na en het moet gezegd: deze buurvrouw kan bewegen zeg …… godsamme, daar kunnen die apothekerinnetjes een paar puntjes aan zuigen.
Prlwytskovsky.