Jehova’s getuige

Klop klop op het raam, de bel is namelijk stuk. Doe nietsvermoedend open. En ja hoor, Leentje valt weer in de prijzen.
Zij die nooit of te nimmer en discussie uit de weg gaat heeft net geen zin in een keurig net stelletje dat met de” ONTWAAKT” in de handen stond te wapperen. Ik ben reeds ontwaakt (anders kan ik de deur niet open maken, maar dat terzijde) en een meneer begint direct over het feit dat het einde der einde er aan zit te komen. Discussie zal ik zo waarheidsgetrouw proberen op te hoesten.
“Het einde der tijden, wat alweer”?, vraag ik verbaasd.
“Het einde is nabij”, spreekt nu de dame die zich voor het eerst in het gesprek mengt.
Ik kijk even vanaf mijn deurpost ( waar ik breeduit voor blijf staan natuurlijk) om mij heen, constateer geen soldaten, vliegtuigen heli’s in de lucht schiet of bomgeluiden.
“Nou, volgens mij is het nu even rustig dan, of heeft het leger pauze”.
Ik heb er even geen zin in, maar vergis je niet, ik heb diep respect voor die mensen die toch maar deur aan deur gaan om het geloof te verkondigen, en dan ook de nodige vervelende taal over zich heen krijgen …
“Luister, ik heb weinig tijd momenteel, maar ik denk dat u ook niet ver met mij komt, het is vandaag sjabbes (ze schrikken daar altijd van, deze twee dus niet) en ik heb een vrije dag”.
“Dus u bent orthodox joods”, vraagt de man vriendelijk
“Ja, maar niet fanatiek hoor”. Ik weet het even niet meer, vind ze wel zielig die twee, ze zijn ook altijd zo verrot aardig en afwachtend, wel onderwijl zwaaiend met hun ONTWAAKT.
“Respect mevrouw, respect op deze wereld voor elkaar, dat is het gemis momenteel”.
‘”Ja, begin ik maar toen ik een jaar of vijftien was werd mij ook al het einde der tijden voorspeld door de jehova’s. Wanneer is dat dan echt”?
“Onze tijd is zo beperkt, zie hoe de aarde door de mensheid vernietigt word”, orakelt nu ook de dame
“Ja, dat zie ik, neem alleen maar die zeehondjes die afgeknuppeld worden in Canada”. Het slaat even nergens op, maar ik weet het even niet meer, omdat ik ook gelijk Charley onze kater in de gaten moet houden die de kuierlatten wil nemen, dus mijn voetenwerk lijkt op wat spastische bewegingen naar Charley toe die steeds probeert om tussen, naast, links of rechts door de voordeur te glippen.
“Juist overal is dood en verderf, en respect voor elkanders geloof mevrouw, dat is er ook niet meer bij”.
“Ho Ho, ik heb diep respect voor de Islam hoor, er zitten net nieuwe ruiten aan de voorkant”. Ik kan niet even niet laten om duidelijkheid te geven over de maatschappelijke discussie die momenteel aan de gang is en dat ik wel degelijk op de hoogte ben van wat er zoal in de wereld rondwaart als een spook.
“Mevrouw mogen wij u dit boekje overhandigen in de hoop dat u het leest, en dan komen wij een andere keer terug om daar verder met u over te praten. U zult zien dat er nog heel veel te leren valt op deze aarde, en dat God altijd maar weer de schuld krijgt van alles”.
“Ja, ik weet het, die God van iedereen die krijgt overal de schuld van terwijl de mens zichzelf naar God helpt”. O ja Leen zo gaat ie lekker…

Ik neem het boekje aan en beloof het te lezen. En dat doe ik dan ook echt hoor, vergis je niet in de beloftes van de Klapdoos.
Maar de volgende keer als ik in een weekend klop klop op het raam hoor, dan laat ik op zeker mijn vrouw de deur opendoen…..Die is altijd zo klaar met die gasten. Zij zegt altijd dat ze de werkster is en geen tijd heeft…Werkt altijd…Maar helaas, daar was ik vandaag even niet opgekomen…amen