Jongetjes

Laatst lag er een paar dagen achter elkaar ’s morgens een laagje sneeuw. Tegen de middag was het weggedooid, het was tenslotte eind maart. Maar de uren die voorbijgingen voor alle sneeuw gesmolten was, leken een eeuwigheid te duren. Dat was de schuld van de jongetjes. De combinatie jongetjes en vakantie levert verveling op. En jongetjes die zich vervelen gaan vervelend doen. Ik had zelf ook beter moeten weten. Naar buiten gaan en een speelveldje oversteken waar jongetjes sneeuwballen naar elkaar aan het gooien zijn, is spelen met vuur. Na een halve voltreffer op mijn been en het bij wijze van represaille, inpeperen van 1 van het stel zocht ik snel dekking in huis dat zelf doelwit werd. Jongetjes die een slachtoffer gevonden hebben, weten niet van ophouden. 2 sneeuwballen gooien is leuker dan 1 sneeuwbal, 5 sneeuwballen zijn leuker dan 4 en 20 sneeuwballen leuker dan 19. En de volgende morgen herhaalden dezelfde jongetjes dezelfde intifada. Jongetjes hebben niet zoveel fantasie. Als ze een idee hebben, hoe schamel ook, melken ze dat tot de laatste druppel uit. Vooral de doffe klap tegen de ruiten met altijd de kans dat in plaats van een doffe klap gerinkel weerklinkt, jaagt bij jongetjes de adrenaline door de aderen.

Jongetjes schoppen net zo lang een voetbal tegen een muur tot hij er overheen en door een raam gaat, waarschuwen is zinloos, ze moeten het zelf zien en dan nog houden ze zichzelf er niet verantwoordelijk voor. Jongetjes gooien met vuurwerk, jongetjes pesten dieren, jongetjes breken takken van bomen, jongetjes maken lawaai, hangen hinderlijk rond en stichten brandjes, jongetjes gooien bierflesjes kapot op straat. Jongetjes die wat groter geworden zijn, raken betrokken bij voetbal-, uitgaans-, drugs- of ander geweld. Zelfs kutmarokkaantjes zijn altijd jongetjes. Meisjesmarokkaantjes worden zangeresjes of krijgen goede banen omdat ze goed opletten op school.

Meisjes zouden zo lang mogelijk meisje moeten blijven, vrouw worden kan altijd nog. Behalve meisjes die jongens na-apen en daar zijn er tegenwoordig ook al steeds meer van. Maar laat jongens alsjeblieft zo snel mogelijk man worden, dan heb je het ergste gehad. Je hoort wel eens vergoelijkend zeggen dat jongetjesgedrag een noodzakelijke fase is in het manwordingsproces. Maar stel je de gemiddelde man voor, die ergens tussen de pilshijsende voetballiefhebber en de Bucklerlul van Youp van ’t Hek te situeren is, dan vraag je je af of zo’n middelmatig resultaat het moeten doorstaan van zoveel overlast rechtvaardigt. En zo ja, wat die fase überhaupt voor functie zou kunnen hebben. Is het om zo’n man met een bierbuik, slobberjeans en een ruitjesoverhemd te worden, nodig om eerst meisjes lastig te vallen, bushokjes te vernielen of op zitbankjes te plassen.

1 jongetje wil zich nog wel eens van zijn goede kant laten zien, kattenkwaad uithalen is lastig in je eentje. 2 jongetjes op een kluitje is er eigenlijk al 1 teveel maar vanaf 3 heb je een potentieel Hofstadgroepje of een bende hooligans. Het gebeurt allemaal buiten het zicht van hun ouders die denken dat ze engeltjes voortgebracht hebben. Jongetjes, wie heeft ze uitgevonden? Ze zijn bijna een levend negatief Godsbewijs. Als er een God was, zou de schepping perfect zijn, zonder jongetjes dus! Jongetjes, ik word er een beetje moe van. Kunnen ze niet afgeschaft worden?