We hebben de opdracht gekregen om een school dicht te timmeren.
Het gebouw heeft ook nog even gediend als opvang voor daklozen.
’s Morgens komen we bij het gebouw aan.
We krijgen de sleutel met de mededeling dat er nog weleens mensen zitten. Als ze lastig worden moeten we maar weggaan en de politie bellen.
Wie ooit breien heeft geleerd zal zich deze instructies nog goed kunnen herinneren.
Ik weet het nog precies, het allereerste geklungel met die dunne gladde naalden. De warme zachte handen van de juf, die achter mij staat en met haar handen de mijne stuurt. Alles in de knoop en frustratie ten top. Later de eerste zelfgebreide sjaal, trui en poppenkleertjes. Màn wat was ik trots op mijn breisels!
Ik heb het al eerder gezegd, geroepen en geschreeuwd: nostalgie is de meest verraderlijke emotie. In het kader van het verjaardagsfeestje van de zestigjarige televisie, loopt momenteel een programma waarin hedendaagse BN’ers delen van vergane glorie shows nadoen. Dat werkt niet. Volendam ligt niet in het Gooi. De toren van Pisa, de lopende band van Mies, bruidegommen in lepels boven een zwembad vol soep is de porno voor generaties met een hang naar wat ooit was en nooit meer terugkomt.
Zoals over het openvouwtuutje van de pakken hagelslag. Of je de krengen nu van Ah,Aldi of willekeurig welke grootgrut ook aanschaft-Aldi heeft trouwens de stevigste bite, zeker rechtstreeks uit de koelkast-het vereist de fijne motoriek van een hersenchirurg om het geval zonder blijvende schade en een gierende bovendruk open te krijgen.
Vroeger had je nog wel eens leuke vluchtelingen. Ik kan me nog goed herinneren dat we jarenlang een echtpaar uit Sarajevo op zolder hadden wonen. Leuke mensen hoor, en je hele huis stond er altijd spik-en-span bij. Zij lapte schichtig onze ramen, en hij verbouwde onze badkamer, een echte vakman naar ik me herinner.
