Dé schrijfsite van Nederland en België!

Van de regen in de drup

De krant voorspelt dat het nog maanden droog blijft in Nederland. Hoogstens af en toe een onbenullig spatje regen, maar dat zet geen zoden aan de dijk. Pas in juli zullen de hemelsluizen zich weer wagenwijd openen. Ik zie de bui al hangen, want wie heeft er uitgerekend in die periode vakantieplannen? Inderdaad, steller dezes. Maar wie dan leeft, dan zorgt, denk ik dan maar. Toch maakt het verwachte langdurig uitblijven van neerslag mij ook om andere redenen ongerust.

Door DACS1973, geleden

Inruilactie

Tijdens het lezen van een artikel ben ik me rot geschrokken. Ik was totaal van slag en functioneren was absoluut niet mogelijk. De stelling was namelijk, dat iedere man zijn vrouw/vriendin/ scharrel wil inruilen voor een leuker exemplaar. Dit bleek statistisch bewezen. Is dat dan wat!

Door Chantalle, geleden

Oranjemenienietes

Raakhout maakt het nu wel erg bont. Nerveus loopt ie door mijn bos te hupsen alsof de liefde hem op de hielen zit. Met zijn springbenen is dat een merkwaardig gezicht. De bomen kraken en zuchten er zelfs onder. Zeker als ie als een wervelwind de bomen één voor één als een blije muts omcirkelt.

Door Harrie, geleden

In Memoriam: Max van der Stoel

Vergeleken met veel mede-columnisten hiero ben ik natuurlijk gewoon een ouwe lul. Ik heb vergissingen begaan in de tijd dat jullie op het speelplein nog met jullie driewielers rondreden. Zoals zuinig geweest met energie omdat onze opvattingen in de Arabische wereld wat gevoelig lagen, terwijl de hele Maasvlakte vol stond met uitpuilende olietanks. Of zoals meelopen in Amsterdam met die anti-kruisrakettendemonstratie, die later door de Russen bleek te zijn georganiseerd en betaald. Dat soort dingen. Ik heb al heel wat politiek live mogen meemaken, en bewaar dus ook heel goede herinneringen aan de gisteravond overleden toppoliticus Max van der Stoel.

Door DriekOplopers, geleden

Te veel jong geluk

Ik zit in de woonkamer en hoor door de openstaande tuindeuren het geroezemoes in de buurtuinen. In de afgelopen jaren is hele rijtje achterbuurhuizen van eigenaren gewisseld. Keek ik eerst naar mensen van tien jaar ouder, nu kijk ik naar gezinnen met ouders die minstens vijftien jaar jonger zijn. Het nieuwe perspectief maakt me direct ouder. De hoop en de blije verwachting spat er van af, achter de houten schutting. Bedrijvig klussen de jonge vaders in hun huizen, terwijl hun partners bedillerig ronddribbelen, af en toe snerpend en luidruchtig aanwijzingen uitkramend. Het krijsende kroost kruipt er tussen door. De nieuwe gezinnen stralen onoverwinnelijkheid uit. Wij gaan het maken en hoe! Met de Gamma-pas in handen creëren zij hun droomwereld.

Door Boschrijft, geleden