Scheidservice

“Goedendag mevrouw, u spreekt met Oplopers van de scheidservice.” “Wát zegt u? Schijtservice?” “Ja, dat zeg ik, de scheidservice.” Echt, waarde lezer, mijn nieuwe baan bevalt me prima. “Ik kom u even vertellen dat uw man u verlaat. Hij heeft u weliswaar verteld dat hij een pakje sigaretten aan het halen is, maar het kan u niet ontgaan zijn dat hij nu al drie weken weg is. Hij woont inmiddels samen met een beeldschone brunette, en laat u vriendelijk weten dat hij blij is dat hij uw vervelende gezanik over uw moeder niet langer hoeft aan te horen. Dag hoor!”

Sinds kort werk ik voor de Nederlandse afdeling van de firma Dressler. Dit van oorsprong Duitse bureau beëindigt relaties voor mensen die dat niet zelf durven of willen. Voor 20 euro bel ik op, voor 50 euro kom ik langs voor een persoonlijk gesprek met de verlatene. Exclusief tissues, en vooruit betalen.

“Natuurlijk jongen, het is ook vervelend. Ik snap best dat het pijn doet. Maar ze weet het echt zeker. Je had nooit de eerste avond aan haar moeten vragen of ze met je wilde tongen. Dat vond ze hoogst ongepast. En na zo’n slecht begin zit een duurzame relatie er helaas niet in. Maar geloof me, het is echt beter zo. Je komt hier sterker uit.”

De klant kan aangeven of het slechte nieuws voorzichtig of juist hardhandig moet worden gebracht. Toets 1 voor vriendelijk, toets 2 voor streng, toets 3 voor kortaf enzovoort. Dat alles maakt voor de prijs niet uit.

“Dag jongedame, mag ik je moeder even? Goedenavond mevrouw. Uw man zit op dit moment in Parijs. Hij blijft daar een poosje, en zoekt daarna een kamer in een naburige stad. Hij dankt u hartelijk voor de suggestie, op Franse les te gaan. Eindelijk weet hij weer wat het woord ‘maîtresse’ betekent. Hij neemt nog contact op over zijn collectie werphengels.”

Om veiligheidsredenen mag ik de woning van de verlatene niet in. Gesprekken vinden plaats in trappenhuizen en in voortuinen.

“Goedendag meneer, leuke fresia’s hebt u hier staan. Ik kom met een boodschap van uw vriend. Ach, wat een beeldige tuinkabouter hebt u daar, echt snoezig. Maar uw vriend laat weten dat hij heeft gekozen voor iemand anders. Hij heeft u herhaaldelijk verteld dat een Biedermeier kast écht niet kan bij een art-nouveau lambrisering. U wilde helaas niet luisteren. Maar wat een énig vogelkastje hangt daar…”

Ik zie trouwens opeens een onverwacht voordeel. Want dit soort onbarmhartige scheidingen is een zegen voor mensen met overgewicht. Na mijn telefoontje of bezoek krijgt men weken lang nauwelijks een hap door de keel. De kilo’s vliegen eraf. Afvalscheiding dus…