Heeft u uw droomkasteel in een nacht gebouwd werd het u teveel heeft het u berouwd werd u rijk of juist arm was het koud of was het warm ? Was u iets was u niets ging u lopend of per fiets was het zoet of was zuur was het Lees meer…
Het is ergens eind jaren 80, als ik onderweg ben in mijn functie als chauffeur van een groothandel in tabak en zoetwaren. Mijn route is steevast ergens in het zuiden des lands, om daar de bestelde goederen rond te brengen bij winkels en horeca. Er wordt in die tijd nog Lees meer…
Diergaarde Blijdorp, goedemiddag…. Ja goedemiddag, mag ik mijnheer De Beer van u? U spreekt met Diergaarde Blijdorp meneer… Ja? En? Het is 1 april vandaag meneer…. ………………………. oh Zeehondencrèche Pieterburen, goedemiddag… Goede.. ha,ha,ha.. middag, m.. ha,ha,ha, mag… ha,ha,ha… mag ik de heer C. Hond alstublieft? Erg grappig mevrouw…. Nou? Mag Lees meer…
De spanning stijgt. De adrenaline nadert het kookpunt. Het is twintig over zes. Ik gluur langs het gordijn en zie een vage schim die nadert vanuit de duisternis.
Ben aan het surfen op het internet en klik in het voorbijgaan even een link aan met daarop een filmpje over een Amerikaan die een smeekbede houdt om zijn leven te sparen en waarbij daarna doodleuk zijn hoofd er vanaf wordt gesneden. Erg, heel erg maar het geen wat mij het meest beangstigde was mijn eigen gedachte tijdens het kijken naar dit leed. Het deed me namelijk vrijwel niets!
Vrijdagnacht, kwart over drie. Mijn oren suizen en mijn hoofd zit vol gruis. Ik denk terug aan de avond, de bar, de gesprekken, maar alles lijkt in een ver verleden plaats te hebben gevonden. Een deel van dat verleden heb ik meegenomen naar mijn kamer; het is warm, tastbaar en het ruikt nog deels naar het schrale bier en de rook waarvan we veel te veel binnen hebben gekregen. Hij snurkt, kronkelt, en zijn lichaam gloeit na van de vele uren die we dansend hebben doorgebracht.
“Mam, Pleun’s vader wordt gecastreerd.”
Waarom zegt ze dit soort dingen altijd wanneer ik net een slok koffie genomen heb? Mijn hele mondinhoud verspreidt zich druppelsgewijs over tafel en dochter.
“Dat is niet om te lachen, hoor. Het is heel erg! Wat is het eigenlijk?”
Het raam staat open als een laat januariwindje mijn geurkaars doet flakkeren. Mijn zojuist geïnstalleerde nieuwe versie van iTunes is mijn deejay als hij Bach en Beethoven met een fade out als slap bruggetje aan elkaar last. Mijn Spaatje laat steeds minder koolzuur naar de oppervlakte stijgen als mijn driekwart zware shag naar me lonkt en de vloei van het pakje gescheurde Mascotte mij paait.
Zo nu en dan kom je ze tegen, deze mensen. Ik weet eigenlijk niet of er een naam of een hokje voor is, en ondanks mijn aangeboren neiging tot het overdadig gebruik van mooie, desnoods zelfverzonnen woordjes, kan ik het nu eigenlijk niet over mijn hart verkrijgen er een quasi-grappig labeltje op te plakken. Want het is juist dat zelfde hart dat heimelijk ineenkrimpt als ik ze zie, en ik zou me schamen als ik dat gevoel zou maskeren door de joker uit te hangen. Daarom zwijg ik doorgaans, en kijk ik alleen toe. En zelfs daarvoor schaam ik me, omdat het getuigt van lafheid, of van onmacht.
Het is weer helemaal in. Kinderfeestjes bij McDonalds. Tenminste, in mijn dorp, daar waar de tijd heeft stil gestaan. Die feestjes beginnen in het restaurant. Daar worden de kinderen misselijk gevoerd met een droog broodje met daarop een als hamburger vermomt taai schijfje. Nadat het kindergepeupel zich heeft volgepropt met Lees meer…
De deadline nadert. Maar ik weet nog steeds niet waar ik over moet schrijven. Normaal gesproken heb ik daar geen problemen mee. Nu lijkt het alsof mijn hoofd verstopt zit. Vol met verhalen die geen uitweg kunnen vinden. Zoals altijd kijk ik even naar de oude foto aan de muur, Lees meer…
Geachte mevrouw Cora van Mora, Het zal iedereen wel eens gebeuren. Dat je ineens trek krijgt in een in olie gebakken versnapering. Zo ook in huize Oranje. In de loop der jaren hebben mijn vrouw en ik verschillende fabrikanten, die deze hapjes kant en klaar voorbereid in een diepvriesdoosje proppen, Lees meer…