Het zal wel aan mij liggen, maar ik snap werkelijk niks van het imponerende rijgedrag van machokerels die op de snelweg alsmaar links blijven racen. Blijkbaar beschouwen deze snelheidsduivels hun bolide als een verlengstuk van hun linksdragende penis en compenseren daarmee hun zware last dat ze thuis en op het werk de broek niet meer aanhebben.
Het leven van een logster gaat over rozen. Over rozen, wijn en chocola. Echt. Ik had er veel eerder aan moeten beginnen!
“Mam, Pleun’s vader wordt gecastreerd.”
Waarom zegt ze dit soort dingen altijd wanneer ik net een slok koffie genomen heb? Mijn hele mondinhoud verspreidt zich druppelsgewijs over tafel en dochter.
“Dat is niet om te lachen, hoor. Het is heel erg! Wat is het eigenlijk?”
Ze stond al 5 minuten naar hem te kijken. Het deed hem niet zo veel. Hij was het inmiddels gewend. Eigenlijk was het best grappig, de manier waarop ze zich onbespied waande. Ze had iets aantrekkelijks. Wat precies wist hij niet. Het geluid van de wind die met haar rok Lees meer…
Ik loop mijn dagelijkse wandeling over de boulevard van ons dorpje. 2,5 kilometer heen en 2,5 kilometer terug. Het is half zeven ’s ochtends en nu al voel je dat het weer een stralende dag gaat worden. Ik doe dit nu al een paar maanden en het is grappig dat Lees meer…
