Mijn handen zijn nog vies van de verf en ik duik alweer achter mijn laptopje om mijn nieuwe column te schrijven. Ik ben daarnet lekker creatief bezig geweest. Gelukkig had ik nog een paar lege dozen in de achtertuin staan om te beschilderen. Op de achterkant van de dozen heb ik in duidelijk zichtbare letters de tekst, “Wil de eigenaar van deze drol opstaan” en “Schaam U hondeigenaar” geschilderd.
Borstkanker of eierstokkanker: je zult het maar hebben. En alsof dat niet genoeg is, ben je draagster van een gen dat die kanker doorgeeft aan je dochters. Maar gelukkig kan de medische wetenschap dat tegenwoordig voorkomen. Geweldig toch voor die mensen, zou Ik denken.
Ik heb het gepresteerd om verkeerd te rijden met een TomTom in m’n auto.
Omdat ik voor mijn werk naar Middelharnis moest (Dat ligt op Goeree-Overflakkee, trouwe lezers), ik stiekem toch benieuwd was naar dé uitvinding tegen echtelijke ruzies tijdens autoritjes en ik simpelweg de weg niet weet naar alle kleine kutdorpjes in Nederland, had ik het navigatiesysteem van mijn ouders op m’n voorruit geplakt. Franks reis naar het Grote Onbekende kon beginnen.
En terwijl ik naar de afschuwelijke beelden zit te kijken van een verwoest Birma, vraag ik me af waaraan je zult denken als je meer dan drie dagen, bedolven onder een betonblok, ligt te wachten op hulp. Wat gaat er door je hoofd? Je zult in eerste instantie in paniek zijn, maar na een aantal uren zal je hoofd wel tot rust komen en dan heb je nog een aantal dagen te gaan.
Premier Balkenende vindt dat de Nederlanders moeten stoppen met zeuren. We zouden lijden aan een te negatief zelfbeeld. Mede onder zijn leiding gaat het nu erg goed met ons land. Er moet maar eens een eind komen aan dat geklaag en we mogen blij zijn met zijn regering. Hoewel Balkenende wat dat zeuren betreft zeker een punt heeft komt het uit zijn mond over als gejengel van een onbegrepen verwend jongetje.
