Aan de overkant van de rivier heeft de kerktoren deze ochtend onverwachts het guitige uiterlijk gekregen van een hippe jongen met kaalgeschoren zijkanten en krullen bovenop. Het zijn de boomkruinen erachter die deze grap uithalen met de strenge plompe toren zonder spits. De langwerpige spleetoogvensters lijken er ook plezier in te hebben.
Heel even staat zij stil, zucht eens diep en hangt dan haar natte, zwarte cape aan de kapstok. Een lange werkdag, boodschappen doen en dan nog uren in de file. De spiegel in de schemerig verlichte hal weerkaatst haar vermoeide gezicht en met een afkeurende blik wendt zij zich van haar spiegelbeeld af.
Ik heb tijdens onze rondreis door IJsland de meest prachtige natuurverschijnselen gezien; in alle mogelijke vormen. Alle mogelijke vormen? Ja, ook de vormen waarop één van mijn dorpsgenoten alhier doelde toen hij vroeg ‘alle vormen?’!
In de badkamer staan we, mijn zoon en ik. Zijn tanden moeten gepoetst en dat doe ik. Als hij het zelf doet wordt er van alles gepoetst behalve zijn tanden.
Was het al zo lang geleden? Peinzend keek zij uit het raam, pakte een sigaret en gedachteloos stak zij de sigaret op om het direct daarna weer uit te drukken. Ze had beloofd niet of zeker minder te roken, maar het was er nog steeds niet van gekomen.
