Het is letterlijk een bloedhete zondag, zo eentje die je op de vingers van één hand kunt tellen deze zomer. Alle ramen van onze nieuwe `tweedehands` Mercedes staan open. Dat kan omdat ik alleen met onze zoon Robert van veertien en twee van zijn vriendjes onderweg ben naar het strand. Mijn vrouw is er niet bij en er wordt dus niet gezeurd over kou vatten en zo.
Strompelend met mijn blote voeten over het grind, gewapend met roze toiletpapier en een rol beschuit, probeer ik ’s nachts mijn weg naar het toiletgebouw te vinden. Ik heb nu al spijt van mijn Ramboreactie: “Nee ik hoef geen slippers aan, dat grind voel ik toch niet, ik ben een man!” Met mijn just-out-of-bed-look stap ik het wc-gebouw binnen en de spaanse schoonmaakmevrouw kijkt me ietswat merkwaardig aan. “Neem jij nooit een rol beschuit mee naar het toilet?” vraag ik. Een vragende que is het enige wat ze zegt. Wetende dat we nooit een diepzinnige conversatie over de evolutietheorie kunnen houden besluit ik maar mijn hokje in te stappen.
Campings zijn in mijn optiek het laatste om voor te kiezen. Alle mensen doen daar ongeveer dezelfde dingen en dat wil ik nou juist niet de hele tijd zièn. Maar soms moet er toch weer eens grondig gedoucht worden en de haren gewassen met meer water dan de hoeveelheid van een steelpan. Zo af en toe een nacht, niet aan te ontkomen.
“Wat een moedeloos makende bedoening.”
Anton zit naast me op het terras, met zijn ongeschoren gezicht en ongewassen haar probeert hij zijn kater te verbergen achter een grote zwarte zonnebril. Hij heeft de avond hiervoor iets teveel Chivas op. Anton is altijd heel gezellig als hij lekker aan de Chivas Regal zit, of ‘Chievjes’, zoals hij zijn lievelingswhisky koosnaamt. In het begin zijn het vaak diepzinnige gesprekken over de wereld, het wel en het wee, politiek, werk, literatuur, liefde. Chivas vindt hij vooral heel lekker als hij gewoon even naar vrouwelijk schoon wil kijken, zegt hij me altijd.
Mijn vorige column ging over IJslandse vrouwen. Deze column gaat over IJslandse paarden. Is dat een groot verschil? Nee! Integendeel, er zijn veel overeenkomsten. Beide scheppingen leven in hetzelfde ongeëvenaard mooie land, beide zijn buitengewoon sierlijk, hebben mooie benen, hebben een heel vriendelijk karakter en zijn heel meegaand. Bij gebrek aan toestemming en moed, heb ik ter plaatse geen IJslandse vrouw van stal gehaald, maar wél het vaste plan ontwikkeld om een IJslands paard te gaan berijden. Dat was een opmerkelijk feit, want bij de nadering van een nobele viervoeter kies ik meestal het pad der hazen.
