Aan het einde van de werkdag op donderdag 5-april, liep ik door het winkelcentrum en besloot om eens uit eten te gaan, letterlijk. De bedoeling was eigenlijk om boodschappen te halen en thuis te gaan eten maar ik kreeg gaandeweg een ander idee. Om de hoek zit namelijk een overheerlijk restaurantje herinnerde ik mij, en daar kon ik wel eens een vorkje gaan prikken. Zowaar zag ik slibtongetjes op de menukaart staan en daarmee was de keus niet moeilijk meer. Drie van die overheerlijke tongetjes lagen op mijn bord en ik mocht ze zelf pellen. Met een fileermesje ontdeed ik het vlees van de graten. De vis werd weliswaar duur betaald maar smaakte alsof er een engeltje over me tong pieste. Gebakken aardappeltjes had ik erbij en het werd met een onduidelijke groente geserveerd maar dat mocht de pet niet kreuken vanavond. Vooral dat biertje dat erbij geserveerd werd, completeerde voor mij dit privé feestavondje. Na dit godenmaal likte ik mijn baard af en besloot om op te stappen.

Half acht was het en ik had nog geen zin om naar huis te gaan dus kuierde ik nog wat door het winkelcentrum en hoorde in de verte mensen lachen. Ik ging op het geluid af en zag dat het gelach van een terras kwam. Goed idee vond ik en liep naar het terras. Met een heerlijk tap biertje in mijn hand werd ik opgenomen in de groep lachende mensen en hoorde hun verhalen aan. Er werden sterke verhalen verteld over dingen die mensen hadden meegemaakt en nog harder werd er, door de toehoorders, om gelachen.

Het zal half negen zijn geweest dat er een Turk binnen kwam lopen, een watertje bestelde hij. De lachers verstomden en keken gebiologeerd naar de Turk. Er stond één man bij de toog die tegen de Turk begon te praten. Niet normaal pratend eigenlijk maar schofferend over het gebrekkige gebruik van de Nederlandse taal; het ging van kwaad tot erger. Zover zelfs dat de Turk zich bedreigd voelde en onder zwaar hoongelag de zaak verliet. Boerelullllllll …….. kreeg de Turk achter zich aan. Het lachen keerde terug en men vermaakte zich uitstekend omdat Johan deze buitenlander eens flink de waarheid had gezegd.

Even na half tien ging de deur weer open en diezelfde Turk kwam binnen lopen maar nu met een paar vrienden bij zich: pal voor Johan hield de Turk stil en hij keek Johan strak aan. Het was ineens muisstil in de zaak; iedereen keek naar het tafereel en hoopte stilletjes op een goede afloop.

Jai goed lausteren naar mai ….., ik zegge for jou: jai ben grot boerlul! Nou jai zegge for mai…. .
Johan keek angstig om zich heen maar vond geen medestanders en stond alleen tegenover vier grote Turken. De Turk herhaalde zijn bedreiging: jai zegge: iek fiel grot boerlul! Jai goe biegraipe mai?
Ja, hoorde wij Johan zachtjes zeggen.
Wat jai Ja zegge? Twee woorden praten jai!
Ja meneer, zei Johan zachtjes.
Nou jai vertel mai wat jai ben? Nou?
Ik ben een boerenlul, hoorden wij Johan zachtjes zeggen.

De Turken draaiden zich om en liepen de zaak uit zonder nog één woord te zeggen. Toen ik naar de bar keek was Johan verdwenen.

Groepjes mensen zag ik met elkaar praten, maar er werd niet meer gelachen. Het is die avond niet meer geworden waar het in de aanvang naar uitzag. Toen ik naar buiten liep om naar huis te gaan zag ik een groepje mensen staan en wilde eraan voorbij lopen. Één persoon maakte zich los uit de groep en kwam op mij af. Het was mijn Turkse buurman van drie flats verderop, die ik in een Sinterklaasverhaal al eens heb beschreven. Hij kwam met uitgestoken hand op mij af en lachte mij vriendelijk toe: Hoe ga me tjou? Vroeg hij.

Ik schudde hem de hand, vroeg hoe het met hem ging en wenste hem het allerbeste toe. Deze handeling betekent veel voor deze mensen, een soort vriendschap, een verbroedering. Eigenlijk hoopte ik hiermee de fouten van Johan een klein beetje goed te kunnen maken. De andere leden van de groep kwamen ook op mij af en gaven mij een hand; zij stelden zich netjes voor.

Prlwytskovsky, stelde ik mij voor. Aiiiii neeeeee, welke moeder geve zoon deze naam? Waarom niet Achmed? Nee dank je zei ik: dan liever “Twee zonder”.

Categorieën: Verhalen

13 reacties

arta · 4 mei 2007 op 12:37

[quote]Eigenlijk hoopte ik hiermee de fouten van Johan een klein beetje goed te kunnen maken.[/quote]
Deze zin raakte me!

Mooi neergezet, Prlwyt!

SIMBA · 4 mei 2007 op 13:24

Leuk, goed, mooi verhaal.
[quote]Jai goed lausteren naar mai ….., ik zegge for jou: jai ben grot boerlul! Nou jai zegge for mai[/quote]
Wat kun jij goed turks typen 😀

KawaSutra · 4 mei 2007 op 13:33

‘Twee zonder’ zou een perfecte titel geweest zijn. Ik moest er wel even over nadenken. 😀
Zoals ook deze column, om eens goed over na te denken. Met een juiste toon neergezet. Knap gedaan!

Mup · 4 mei 2007 op 14:02

Ik ben nog over de ‘Twee zonder’ aan het nadenken :oeps:
Een column die altijd past, maar extra in deze tijd.

Groet Mup.

Mup · 4 mei 2007 op 14:03

Ik snap hem! 😀

dashuri · 4 mei 2007 op 19:39

Wat jammerlijk dat het begin zo enorm sléépt! Ik dacht warempel dat we belazerd gingen worden en er van eventuele “Turken” geen sprake zou zijn!
Maar dan komt het. En Hoe. Dé Turk bestelde water, er begon iemand tegen Dé Turk te praten, Dé Turk praatte van dat bekakt Nederlands. De Turken draaiden zich om.
Ik kan er niet aan doe, maar ik erger me vaak dóód aan het zogenaamde in hokjes stoppen: De Belg. En De Turk. Hoezo? De Belg? Bestaat die wel? Wordt u als Belg graag vergeleken met Marc Dutroux? En als Turk met andere Turken die minder geïntegreerd zijn dan jij bent, minder Nederlandsgezind ook? Nee toch.
Verder is het een goede column. Interessant Nederlands ook. Moet ik eens tegen De Afrikaanse Buurman zeggen. Oe gggaaat mettjou? En hem dan de hand schudden, als vriendschapgebaar, zo.

pally · 4 mei 2007 op 21:03

Een column, die wat gewoontjes en langzaam op gang komt, Prlwt, maar dat maakt de dreiging van het groepsgedrag en jouw plaatsvervangende schaamte daarna alleen maar sterker! :wave:

groet van Pally

Ook even moeten denken over je puzzeluitsmijter, maar ik vat ‘m! 😀

DriekOplopers · 4 mei 2007 op 21:30

Bij deze column past maar één woord:

Hulde!

Driek

Li · 4 mei 2007 op 21:47

[quote] Eigenlijk hoopte ik hiermee de fouten van Johan een klein beetje goed te kunnen maken.[/quote]

Tja, soms overvalt je het gevoel van plaatsvervangend schaamte.
Spannend en vlot geschreven hoewel het verhaal iets ingekort kan worden.

Li

schoevers · 5 mei 2007 op 07:47

Een pakkende column. ’t Was even denken bij de uitsmijter 🙁 , maar toen 😉
Deze ‘schaamzaken’ gebeuren helaas veel te veel.

klapdoos · 5 mei 2007 op 09:46

Sterke colum, en die uitsmijter, ik kende die mop al, maar het past geheel in de afsluiting van het goede verhaal. Wij Nederlanders (?) denken overal mee weg te kunnen…Voor Johan jammer, niet gelukt.
Groetjes van leny :wave: :wave:

axelle · 5 mei 2007 op 19:26

Voor een keer weet ik niet wat ik hierop moet zeggen. Eerst de slechte Turken, dan de goede Turk naast de deur… Ik krijg zo’n beetje de indruk dat dat tweede stuk erbij ‘gepoeft’ is om het eerste geval een beetje te verdoezelen, en da’s jammer.
Axelle, die het voor de rest wel een goede column vindt.

Dees · 6 mei 2007 op 16:01

Nog een heerlijke schets. Hij loopt soms wat minder zorgvuldig dan ik iig van je gewend ben geraakt, maar het is een lekker stuk lezen. En ik blijf je persoonlijke touch zoveel leuker vinden, net een klein snufje kwetsbaarheid en menselijkheid (zoals ook in dit exemplaar) en jouw columns zijn super. Meen ik echt.

Grtz,

Dees 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder