Het samenwonen met mijn vorige echtgenoot duurde van 1983 tot 1992. Dat was dus ruim voor de tijd dat men wetenschappelijk had vastgesteld dat vrouwen geen kaart kunnen lezen, minder zien in het donker en geen tent op kunnen zetten. Wat zou het me een hoop ellende gescheeld hebben als ik toen wist wat ik nu weet, want dan had mijn ex geen enkele reden gehad om zo op me te vitten. Wat wetenschappelijk vastgelegd is kun je namelijk niet veranderen, ook dat is volgens mij al eens wetenschappelijk onderzocht en als dit niet zo is dan moeten ze het eens gaan onderzoeken.

Wat voor anderen altijd het hoogtepunt is na een jaar hard werken was voor mij negen jaar lang een regelrechte bron van veel stress: op vakantie met de partner.
Het begon al met het uitstippelen van de heenreis. Avonden zat ik gebogen over landkaarten. Met een rode viltstift tekende ik de route af naar de eindbestemming. Ieder jaar leerde ik met goede moed de grote plaatsen langs de route uit mijn hoofd zodat ik de route min of meer in uit mijn hoofd kende. Maar toch, ieder jaar weer stress onderweg omdat er, bijvoorbeeld door een ongeluk, onverwachts omgereden moest worden.
‘schat….ze sturen ons rechtsaf, maar Lyon is toch rechtdoor? Denk je dat ze de omleiding goed aan hebben gegeven? Waar zitten we nu trouwens precies?’
‘Volgens mij zitten we nu voor Brussel, ja, ik weet het zeker, denk ik, nog één afslag voor Brussel’
“Dat kan toch niet, Brussel hebben we allang gehad. Wijs eens op de kaart aan waar we dan zitten …………………. Jeetje,dat kan ik toch zo niet zien als je die kaart op zijn kop houdt.
‘Ja maar anders kan ik hem toch niet lezen want we rijden DIE kant op.”

Zo kibbelde de heenreis zich voort. Ook het feit dat ik niet precies wist na hoeveel kilometer een tankstation kwam, of de auto dat nog wel of niet zou halen en of daar wel of geen schone toiletten zouden zijn (en zouden die dan open zijn of moest hij eerst in het Frans een sleutel vragen terwijl hij helemaal geen Frans sprak) was een bron van stress onderweg.
Ik was dan ook altijd zeer opgelucht als we het einddoel, een camping, bereikt hadden. Opgelucht omdat we in ieder geval weer zonder ongelukken gearriveerd waren. Tegelijkertijd begon ik me dan echter ook al zorgen te maken over het vervolg, en terecht, zo bleek telkens weer.
Het vervolg was namelijk: de tent opzetten, en ieder jaar werd me van te voren door mijn ex verzekerd dat ik niets fout kon doen want ik hoefde alleen maar vast te houden maar ieder jaar liep het weer fout. Hij legde alle stokken klaar, hij snapte precies wat de voor-, achter- onder-, boven- en zijkant van de tent was (en dat was maar goed ook want ik zie absoluut geen tent in een tent zolang er niet alle stokken in zitten).
Op een gegeven moment had mijn ex dan mijn hulp nodig en dat begon altijd heel vriendelijk:
‘Hou jij even die lange stok vast?”
“Zo?”
“Ja, maakt niet zoveel uit hoe………….ja, niet boven het midden vasthouden uiteraard dan is het logisch dat de stok in tweeën valt, kan ik die weer in elkaar zitten en die stok is al zo lastig in elkaar te zetten. Hou je hem nu gewoon vast?”
‘dus gewoon zo?”
“Ja, dan pak ik die andere….GVD kun je die stok niet RECHT houden. Dat ziet toch een kind dat ik de boel zo nooit overeind krijg. Waar heb jij gestaan toen de hersens uitgedeeld werden?”.
Vanaf deze fase van de tent opzetten ging ik meestal kijken naar de toeschouwers die rijkelijk toegestroomd waren en probeerde ik met een handig uitziende man oogcontact te maken in de hoop dat hij het werk van me overnam.

Zodra de tent stond was de stemming van mijn ex weer prima maar bij mij sudderde er nog uren gedachten door mijn hoofd die ik niet eens op papier durf te zetten.
Uiteindelijk is ons huwelijk gelukkig gestrand.
Daarna had ik veel onzekerheden maar één ding wist ik zeker: nooit meer een vent met een tent.


18 reacties

Eddy Kielema · 29 juli 2005 op 17:19

Je begint je bijna af te vragen of er ook nog CX-ers zijn die met plezier op vakantie gaan! 😉

Outsider · 29 juli 2005 op 19:15

[quote]GVD kun je die stok niet RECHT houden.[/quote]

Zeer leuk tragikomisch verhaal. De openingsalinea is zeer sterk en pakt de lezer meteen. In mijn ogen een van de beste columns die ik hier tegengekomen ben.

champagne · 29 juli 2005 op 19:29

Een goede vriend van me zei eens, (en hij is een wijze man): “als je samen, in harmonie een tent op kunt zetten na een lange vermoeiende autorit, dan kun je alles samen!”
Ik ben geneigd het volmondig te beamen! 😀

Leuke (herkenbare…getver!) column!

Outsider · 29 juli 2005 op 19:52

[quote]”als je samen, in harmonie een tent op kunt zetten na een lange vermoeiende autorit, dan kun je alles samen!”[/quote]

Ik ben ook geneigd, Champagne, om dit volmondig te beamen. En toch kan het tegengestelde ook waar zijn. Mijn ex en ik hadden ongeveer 5 van de 7 dagen per week ruzie, maar toen wij samen een laminaatvloer in huis legden, waarbij van alles fout liep, leefden wij in grote harmonie. In feite hebben wij nooit zulke vreedzame dagen gehad als die drie dagen dat wij samen met dat laminaat omprutsten. Mijn ex had een zeer explosief karakter, maar ze werd nu zelfs niet eens kwaad toen ik een plank te kort afzaagde.

WritersBlocq · 29 juli 2005 op 20:44

Hoi Ietje, wat een emotionele draaimolen was dat huwelijk…
[quote]Uiteindelijk is ons huwelijk gelukkig gestrand.[/quote]
Als mensen gewoon van elkaars talenten gebruik maken, dan is er niets aan de hand. Respectloos met elkaar omgaan, c.q. met jezelf laten omgaan, is NOT DONE. Gelukkig ben jij er wijzer van geworden, het is wel een harde leerschool.

Wright · 29 juli 2005 op 20:49

[quote]Daarna had ik veel onzekerheden maar één ding wist ik zeker: nooit meer een vent met een tent.[/quote]
😛 Weet je dat héél zeker?
Een zogenaamde impotentio, hmm….

Mosje · 29 juli 2005 op 21:02

[quote]Weet je dat héél zeker?[/quote]He, Wright is weer terug van vakantie. En hoe is het dan met jouw huwelijk Wright?
😛

Wright · 29 juli 2005 op 21:53

[quote]En hoe is het dan met jouw huwelijk Wright?[/quote]
Staat als een tent, Mosje 😀

KawaSutra · 29 juli 2005 op 22:01

[quote]…..maar één ding wist ik zeker: nooit meer een vent met een tent.[/quote]
Wat dacht je van: ieder zijn eigen tent? Een soort stok-relatie! 😀

Li · 29 juli 2005 op 22:41

[quote]niet boven het midden vasthouden uiteraard dan is het logisch dat de stok in tweeën valt, kan ik die weer in elkaar zitten en die stok is al zo lastig in elkaar te zetten. Hou je hem nu gewoon vast?[/quote]
Herkenb… eh identificeerbaar. 😛

[quote]Daarna had ik veel onzekerheden maar één ding wist ik zeker: nooit meer een vent met een tent.[/quote]

Alles went, zelfs een vent met een tent, weet ik uit ervaring 😛

Li

melady · 30 juli 2005 op 00:04

Op zich een geinig verhaal maar de intro (de eerste twee alinea’s zijn tegenstrijdig en overbodig.

[quote] Wat voor anderen altijd het hoogtepunt is na een jaar hard werken was voor mij negen jaar lang een regelrechte bron van veel stress: op vakantie met de partner.[/quote]

Ik had hem al na de eerste vakantie gedumpt. 😀

[quote]nooit meer een vent met een tent.[/quote]

Neem dan een vent met Tom Tom Go!

emaessen · 30 juli 2005 op 02:51

Ach, met die gigantische drukte aan de riviëra mag hij zich eerst eens flink ergeren aan zijn eigen incompe-tent-ie om ergens plek te vinden. Laat hem dan rustig stoom afblazen, een patent excuus voor alles wat bezieling vereist heb je. In de middeleeuwen is al bewezen dat een vrouw geen ziel heeft 😀

Leuke column

Groet Eric

Louise · 30 juli 2005 op 07:59

[quote]en probeerde ik met een handig uitziende man oogcontact te maken[/quote]
😀
Het klinkt alsof we dezelfde ex hadden, maar dan zou ie wel een dubbelleven hebben gehad een aantal jaren 😉 (en dat zou wel zijn frustie gedrag weer kunnen verklaren 😀 )

Geertje · 30 juli 2005 op 08:33

Herkenbaar verhaal en van genoten.

[quote]nooit meer een vent met een tent[/quote]

Voor tentje misschien ?

Zamster · 30 juli 2005 op 15:04

Been there,done that…..ga nu lekker in mij eentje op vakantie zonder vent of een tent

klungel · 30 juli 2005 op 21:09

Leuk verhaal en absoluut niet herkenbaar. Ik ben ook zo’n kampeerder maar heb een tent die ik in mijn eentje op kan zetten en die route e.d. leer ik zelf uit mijn hoofd. Daar ga ik mijn vrouw echt niet mee opzadelen. Maar ja, ze is lief en helpt altijd 😀

Die vent van jou had ik geen tweede vakantie gehad.

Outsider · 30 juli 2005 op 21:51

Klungel, je moet een ander pseudoniem kiezen want je lijkt me absoluut geen klungel.

Stanislaus · 31 juli 2005 op 17:36

Kort geleden heb ik hem vast nog gezien met een jonge vrouw en een heel kleine sleurhut achter zijn auto!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder