Blind date

Één voor één laat ik pa’s lege jeneverflessen door de buis glijden. Ik vind het eigenlijk een beetje gênant als ze met veel kabaal de bodem van de glasbak bereiken en ik kijk schichtig om me heen. Na ieder bezoekje thuis, meestal in het weekend, neem ik de weekopbrengst van zijn hobby mee, zodat mams hem niet teveel lastige vragen stelt. Halfnegen zie ik op mijn horloge. Ik heb weer veel te lang staan kletsen bij de super en moet nu echt opschieten. Iets te laat duw ik hijgend de enorme voordeur van het grachtenpand open. Als ik door de lange wit geschilderde gang naar mijn behandelkamer loop, zit mijn eerste klant van vandaag: meneer Mulder al met een ongeduldig gezicht in de wachtkamer. Op hetzelfde moment dat ik het jasje van mijn werkkleding aan schiet, gaat de telefoon. “Goede morgen, therapeutische massagepraktijk, met Maayke,“ zeg ik, misschien iets te gehaast.

“Uhm, uuh,“ begint een mannenstem aan de andere kant van de lijn. Het klinkt een beetje verlegen als hij vervolgt: “geeft u misschien ook speciale massage,“ en na een korte pauze, “ik bedoel uuhm, voor ontspanning?“ Ik onderbreek hem. “U bedoelt erotische massage? Nee, dan bent u bij ons aan het verkeerde adres.“

Als ik even later meneer Mulder’s pijnlijke rug, een gevolg van een in zijn jeugd opgelopen groeiachterstand, behandel kan ik mij niet goed concentreren. Ik moet steeds denken aan het telefoongesprek met de onbekende man en fantaseer dat ik hem erotisch onderhanden neem. Ik ben wel toe aan iets spannends. In de agenda heb ik gezien dat de patiënt na meneer Mulder heeft afgezegd. Dat geeft mij de tijd de reacties op mijn advertentie, die ik op de datingsite heb staan te bekijken.

`Dave`: een krullenbol van vijftig, meestal wordt hij jonger geschat, lees ik in zijn profiel, er zit geen foto bij. Hij is gescheiden en heeft een eigen zaak. Houd van uit eten gaan, een bioscoopje pakken en reizen. “Durf je het aan, met mij op vakantie te gaan?“ vraagt hij. Daar hoef ik niet lang over na te denken, ik reageer meteen en stuur hem een mailtje en geef meteen mijn mobiele nummer.

Veertien dagen later stap ik uit de taxi; Schiphol. De chauffeur staat met zijn handen in zijn zakken te kijken hoe ik mijn twee zware koffers op een karretje probeer te hijsen. “Fijne vakantie, mevrouw“ zegt hij, terwijl hij vol verwachting alvast één hand uit zijn zak haalt. Dave heeft er geen gras over laten groeien. De dag na mijn mailtje belde hij al terug en stelde vrijwel direct voor: “twee weken Malta, ik betaal. Oké Maayke?“

Vol goede moed en met een gezonde spanning in mijn lijf, begeef ik mij via de draaideur naar de grote hal. Erg snel gaat het niet. Omdat één wieltje alle gevoel voor richting kwijt is, tolt het alsmaar piepend rond en gaat mijn karretje steeds linksaf terwijl ik toch echt rechtdoor wil.

Mijn hart begint sneller te kloppen, als ik van een afstandje al iemand bij het “meeting point“ zie staan. Er staat er maar één, dus dat moet hem wel zijn. Maar dat kan toch niet….! Niks krulletjes, hij is half kaal en voor de rest grijs. En dan nog iets dat ik niet in zijn profiel heb gelezen. Het lijkt wel een dwerg, ik schat hem nauwelijks één meter zestig. Even aarzel ik, maar ik heb A gezegd, nu zeg ik B ook en twee weken Malta zie ik nog steeds zitten. Ik verzamel moed, haal diep adem en stap op hem af. Ik ben nu vlak bij hem, hij staat met zijn rug naar mij toe gekeerd “Dave?“ Vraag ik gespannen. Hij draait zich om en zegt: “Ma…Maa…Maayke ik…ik..“ verder komt hij niet. Ik houd van schrik mijn hand voor de mond. “Ohh“ het…is…het is “meneer Mulder.“