De wanhoop nabij

Ik zou uren uit kunnen weiden over de regels waar mannen zich aan denken te moeten houden, als ze een vrouw willen versieren. Kort samengevat wil hij haar beeld van hem beïnvloeden in zijn voordeel. Een socioloog zou het ‘symbolisch interactionisme’ noemen. Een vrouw daarentegen heeft geen zins last van dergelijke etiketten. Dit komt omdat ze denkt dat zij versierd moet worden, wat tot gevolg heeft dat hij denkt dat hij haar paaien moet. Zoals ik al zei, er zijn veel regels voor dit paaien. Ondanks dat een man niet danst.

Ze zit rustig op haar plek. Zij heeft ook totaal geen weet van de moeilijkheden die het versieren van vrouwen met zich mee brengt. Totdat hij besluit haar niet te versieren.
Crisis.
Ze gaat overduidelijke met haar heupen schudden. Ze gaat dichterbij, overduidelijk met haar heupen schudden. Ze gaat, net niet met haar achterwerk tegen het voorwerk van het mannelijke object, schudden met haar heupen. Ze gaat net zo dansen als de man in kwestie doet. Ze gaat dichterbij, net zo dansen als de man doet. Ze gaat, net niet met haar billen tegen het kruis van haar doel, net zo dansen als de man doet. Vervolgens is haar kruit verschoten. Het enige wat haar rest is de openingszin. Dezelfde die zij afzweert als deze tegen haar gebuikt wordt. Vele scenario’s zijn mogelijk. Maar deze avond, nu ik aan het dansen ben en ook alleen maar wil dansen, is de wanhoop op mij gericht; “En wat doe jij al zo in het dagelijkse leven?”
Een vrouw die niet versierd wordt, wordt een man.

[i]Cor Jan van Zwol[/i] ([url=http://coma.punt.nl]Co|Ma[/url])

[i](Zie het als reactie op de column [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=4771]”De oervrouw”[/url] van [url=http://www.examedia.nl/columnx/userinfo.php?uid=995]Lot[/url])[/i]