Lieve Moeder

Lieve Moeder, uw lievelingszoon is terug van vakantie. Gelukkig heeft u maar een zoon. Maar u heeft wel nog een dochter, maar dat geeft niet. De vakantie duurde vier dagen. Dat was lang genoeg. De eerste dag mochten wij inchecken tot zes uur, volgens de nutteloze meneer van het reisbureau. Maar volgens de receptie in Hardenberg was het vier uur. Het reisbureau is eigenlijk geen reisbureau. Ik had de reis zelf al achter de computer geregeld. Maar aan het einde van het regelen stond, dat ik met wat ik had geregeld naar een reisbureau moest gaan. Ik ben toen naar dit stomme reisbureau gegaan, in dit stomme Leiderdorp. De meneer achter de balie van het reisbureau nam onnadenkend mijn print met alle gegevens in ontvangst, en begon toen, aan mij één voor één alle dingen te vragen die op mijn print stonden. Is dit waarmee deze vreemde man zijn brood verdient, mama? Maar ik durf het hem niet te vragen, al interesseert het mij wel enorm. Het obsedeert mij, eerlijk gezegd! Maar voor je het weet vraag je weer iets dat niet tot de omgangsvormen hoort, ontstaat er weer een handgemeen buiten mijn schuld, en moet ik weer met de politie mee. Ik houd mooi mijn grote bek dicht en dat raad ik iedereen aan die in Leiderdorp woont, en net zo bang is als ik! Je kan beter kanker hebben. Maar kanker hebben en in Leiderdorp wonen, nou ja laat ook maar, mama, het één is al zo erg, dat het in combinatie met het ander niet nog erger worden kan. Vraag maar aan de Burgermeester die op elke foto haring staat te eten. En andere uitgestorven vis.
Dit is een hele erge wereld, mama! Blijf jij maar lekker thuis, en laat alstublieft geen vreemde mensen binnen. Toen papa nog niet dood was, zei hij al: Wie hier vrolijk binnenhuppelt, wordt er een twee drie weer uitgeknuppelt, en zo is het ook, mama. Maar nu is hij zelf dood, wat misschien niet zo leuk is, maar dan had hij maar niet zo eigenwijs moeten zijn. Met drie TIA’s niet naar de dokter gaan, en steeds opnieuw niet kunnen praten en/of neervallen, is vragen om moeilijkheden. Maar wel naar de dokter gaan is vragen om nog meer moeilijkheden, en dat weet papa ook wel, maar nou niet meer. Of wel, maar dat weten wij weer niet. Ik dwaal zo vreselijk af dat ik weer bij het begin uitkom. Net als in het bos op vakantie. Maar ja, dat is mijn ziekte, dat weet u ook wel, hè mama. Je moet met zo’n ziekte van verwarring en zo, eigenlijk niet op vakantie gaan. Je moet eigenlijk gewoon binnenblijven maar dat doe ik al de rest van het jaar. Al in de trein op weg naar Hardenberg, ik wist ook niet dat het bestond, en de bewoners van Hardenberg zelf ook niet. Borden staan er ook niet. Volgende keer schrijf ik de rest. Ik zal een briefje neerleggen, zodat ik het niet vergeet. Niet zonder mijn goede raad op vakantie gaan. Houd de deur dicht. Dag mama. Alleen voor een paar boodschappen het huis verlaten! Je lievelingskind.
Oh, ja, Rosa was ook meegegaan met haar kind. Maar dat is nu uit. Drie dagen in een zomerhuisje in Hardenberg, daar gaat je verkering van uit.