Er zijn in de loop der tijd veel columns over Geert Wilders geschreven. Wilders is daarbij geportretteerd als een gek, een narcist, een racist, een hedendaagse fascist, een Blonde Indo, een blonde Führer en nog veel meer. Onder de mensen die stukjes over Wilders hebben gepubliceerd zijn ondermeer Paul de Leeuw, Youp van ’t Hek, Nico Dijkshoorn, Bob Smalhout en de Haagse part time publicist Karel Kanits.
En nu was het mij ook gebeurd. Ontslagen, bedankt voor alles wat je voor ons betekend hebt. Ik werkte nog geen twee jaar voor deze baas, dus de oprotpremie had ik maar in mijn holle kies gestopt. In mijn dikke Audi reed ik naar huis, de kansarme oudere, denkend aan zijn onzekere toekomst. Zal ik hem op marktplaats te koop zetten?
“Dat is wat ik wil. En of het dan een kans van slagen heeft, dat moeten we dan nog maar zien.” Monique neemt een slokje van haar wijn en speelt met het servet dat kunstig gevouwen naast haar bord ligt. Ze kijkt Michael aan. De ober komt langs om te vragen of alles naar wens is. “Ja, prima,” haast Monique zich te zeggen. “Tja, als jij denkt dat het nodig is, en dat het zal helpen…” aarzelt Michael.
