Het vooruitzicht om een hele dag het rijk alleen te hebben veroorzaakte zo‟n euforisch gevoel dat ik al voor dag en dauw de slaap niet meer kon vatten. Klokslag zes uur stond ik onder de douche. Tijdens het vervoegde zaterdagontbijt woog ik af wat ik die dag zou gaan doen. Me nuttig maken in huis of tuin dat had ik al eerder besloten. Ik keek naar buiten en bestudeerde de buienradar: nuttig in huis, dat werd het!
Tot voor kort was ik voorzichtig enthousiast over de bouwplannen. Wanneer iemand vroeg: “En? Wanneer gaan jullie beginnen?” antwoordde ik dapper “Eind mei, half juni.” Langzaam aan raakte ik gewend aan het idee van een tijdje kamperen in de huiskamer en voorzichtig werd ik zelfs een heel klein beetje blij.
Jazeker, mijn Limburgse vriend, je wens is in vervulling gegaan. We hebben in Amsterdam weer heel veel last van die provincialen gehad, met Koninginnedag. Overal dronken boeren. Overal rotzooi. Het Museumplein vol volk dat aan de lippen hing van allerlei would-be artiesten die meedoen aan dat debiele X-factor. En de stemming werd écht heel erg uitbundig, toen Pierre Kartner optrad. Boerenkinkels vinden dat prachtig.
Helen slingert haar lange benen rond de paal. Ze hangt met haar hoofd naar beneden. Met een soepele beweging draait ze zich weer om waarbij haar benen door de lucht zweven. Gejoel. Dan landt Helen in spreidstand op het podium. Het gejoel en gefluit zwelt aan.
‘Oh, weer zo’n groep die een vrijgezellenavond viert. Die gaan altijd zo overdreven te keer. Maar ja, ze zijn wel goed voor een leuke opbrengst’, schiet het door haar hoofd.
Beste zeiler(ster),
De boten en het eiland zijn gehuurd. We gaan weer naar het Holtus Eiland voor de 20ste keer van vrijdag (morgen-middag-avond?) tot … De scheepshoorn toetert. Gauw rugzak of hippe zeiltas pakken en op naar Breukelen. Bij de Chinees links- of rechtsaf. Het kriebelt en het jeukt. Het water, de zeilen, de zon, het kampvuur.
