Drenkeling

[i]De zee en de sterren leken schakels tot een andere wereld. Hier was er rust. Een plaats waar illusie en werkelijkheid samen vielen. Mijn ogen voelden branderig – verblind – maar ik was helemaal compleet. Ik was vrij.[/i]

Het vaderland roept!

Net als gewone mensen, leeft, woont en werkt hij in uw, in onze, wereld. Uiterlijk onderscheidt de dichter zich immers niet van mensen. Maar vergis u niet: dichters zijn gevaarlijk. Ze ondermijnen het Nederlanderschap, omdat ze in twee werelden leven.

De rechterteen van een Oppersmurf

Hans Teeuwen zei ooit in een interview dat wanneer hij begon met het schrijven van een stuk hij een willekeurige zin op papier zette en nooit wist waar hij ging eindigen. En hoe pijnlijk ook – ik heb er een hekel aan wanneer blijkt dat je je met bepaalde opmerkingen kan identificeren zonder dat ze ook maar enige echte connectie met je hebben.

Ik was liever pyromaan geworden

Ik weet niet meer waarom ik het bewaard heb. Op zoek naar een onderwerp voor een nieuw verhaal werkte ik mij door een dikke map met oude krantenknipsels. Opvallende artikels bewaar ik, voor het geval dat. En nu was dat moment aangebroken, mede mogelijk gemaakt door een writers block.

Shotgun

Toen ik een jaar of zes was, wist ik al wat ik wilde worden: “Schrijfster”. Zo’n groot woord voor zo’n klein meisje, zeiden sommigen. “En wat wil je dan schrijven?”, vroeg mijn moeder mij dikwijls. Ik antwoordde altijd vastberaden dat ik dat niet wist, zolang er maar papier en pen in het zicht waren.