Terwijl ik wacht op de trein loopt er een jongen haastig voorbij. Hij heeft een hoed op, een zwarte, hoge hoed, van het type dat goochelaars of mannen van stand ergens aan het begin van de vorige eeuw droegen. Deze jongen echter, behoort niet tot de rijke burgerij. Dat maak Lees meer…
1953 is een rampjaar. In januari gaat moeder ‘s avonds vaak weg. Ze waakt bij opa. ‘s Morgens keert ze vermoeid weer terug: ‘nee, het is nog niet gebeurd.’ Op fluisterende toon praat ze met vader, met de buurvrouw en met de hulp. Kanker vreet aan opa’s maag.
Tuut-tuut-tuut… Grr… Die rotwekker. Elke dag haalt hij me weer uit de surrealiteit van mijn droomwereld. Weg uit de acht uur durende fantasiewerkelijkheid, die voornamelijk bestaat uit spannende verhalen over grote huizen, mooie jongens, mijn ‘nieuwe’ kat en wilde achtervolgingen, die nooit aflopen, omdat… Die rotwekker.
Eind goed, al goed zou men bijna zeggen, maar nu het volgende: een paar jaar geleden ging oom Fester met pensioen na iets van een halve eeuw in de uitvaartbranche werkzaam te zijn geweest en werd naar aanleiding van dit feit geïnterviewd door het lokale sufferdje.
Als ik vroeger een meisje mee naar huis nam, gingen we vaak eerst even beneden zitten. Bij mijn ouders in de woonkamer. Gewoon uit goed fatsoen. Eigenlijk trok ik haar het liefst zo snel mogelijk aan d’r haren mee naar boven, maar ik wilde een nette jongen zijn. Eerst een colaatje. Babbeltje. En maar wachten op het juiste moment voor ‘zullen we naar mijn kamer gaan?’
Alle lijstjes kunnen weer worden opgeborgen. Een nieuwe start is gemaakt. Zo ook in mijn geliefde loofbos. Dat beloofd. Het afgelopen jaar is de eik met stip bovenaan geëindigd. De berk en de linde op nummer twee en drie. Ze zijn het afgelopen jaar met grote afstand verslagen. Dikke tranen berkenwater huilde die, de berk. De linde is, mede door de theecrisis in China, van plaats één omlaag gekukeld naar plaats drie. Hij zal zijn stinkende best doen om in 2013 weer bovenaan te eindigen.
Gris mich nich. Mozeskriebel nog aan toe. Ik heb veels te lang verstopt gezeten in mijn bos. Het is hier maar koud en nat. Zojuist heb ik, nog net voordat de winter echt invalt, Raakhout bedolven onder een lading eikels. Daar kan ie de winter mooi mee doorkomen. Op zijn favoriete hamsterplek onder de wortels van zijn geliefde boom. Hij heeft in ieder geval een goede vette kerst.
Twee keer raakte ik in de ban van vijftien vandaag. Een jongen die, aangemoedigd door moederlief, maar toch volgens eigen zeggen uit vrije keuze, rauw en rauwer eet, oftewel [i]raw food[/i]. En een meisje dat, stiekem gefilmd door haar stiefvader, regelmatig seks heeft gehad met diezelfde stiefvader.
Het gezelschap zette zich rond de designtafel waarop in het midden een ontbijtbordje stond met daarop een specimen van het nieuwe product. Een tijdje tuurde iedereen er aandachtig naar. Tja, vlees was het niet, zoveel was wel duidelijk, maar het zou toch als zodanig verkocht moeten worden om op de markt enige kans van slagen te hebben.
‘Gezellig hè jongens, kerst bij opa en oma..heerlijk, allemaal bij elkaar..
Kom je ook Sterre?
Wesley we zitten al aan tafel hoor..ja je mag straks weer met de x box
maar nu gaan we gezellig eten..Wes, NU..
IK had een kwartier geleden al gezegd , als je moet plassen Chantal, dan moet je dat eerder.. Fred neem jij haar even mee..
Omdat ik nu net ook eens keertje zit..mág het..?
Ja, eerst je soep Storm..nee dit is lekkere soep..oma’s soep..hè oma..
Via de huisartsenpost wordt zijn komst aangekondigd. Niet veel later horen we de ambulance met gillende sirenes de EHBO oprijden. Tijd voor actie. Met vereende krachten wordt hij op een bed gelegd en krijgt hij in beide armen een infuus.
‘Het gaat al een tijdje niet goed met hem, maar sinds kort wordt de situatie nijpender,’ vertelt zijn adoptievader Jeroen. Casper, de broer van Jeroen, staat aan het bed en kijkt toe hoe verschillende verpleegkundigen zich over de patiënt buigen.