Eloze tandartsafspraak

‘Aaaaa.’ Tandarts Paul tuurt in mijn mond. Zijn duim duwt mijn kaak zacht omlaag, maar zijn tang krast luid op mijn tand. Als hij in ’n gat haakt slaak ik ’n zucht. Ik was d’r al bang voor. Wat zou ’t fantastisch zijn als ik nooit tandpijn had. Zodat ’n tandartsboor altijd uit schot blijft. Nooit angstig in Paul’s wachtzaal, in afwachting van uur U, blik op mijn polsklok, tijdschrift op schoot, hand klam van spanning. Dat tand na tand altijd gaaf blijft, van baby tot in ‘t graf. Utopisch is ‘t. Zo fantastisch dat ’t noch nu, noch ooit waar zal zijn. Zou tandpijn ook nuttig zijn?

De Tandarts

Nadat ik bibberend van de zenuwen de behandelkamer in mocht, was het eerste wat de beul tegen me zei “En…… wat is de uitslag?” Het duurde even voor ik besefte dat hij waarschijnlijk de voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal bedoelde. Een man in een dergelijke machtspositie wil je te vriend houden, dus ik mompelde: “2-0”. Dat had ik, onderweg naar de slachtbank, een paar kids horen roepen. Ik gokte er maar op dat dit de eindstand was. Hij glimlachte. 1-0 voor mij dus, dacht ik.

Doorbijten

Mijn hele leven al ga ik zo relaxed naar de tandarts dat ik me in de wachtkamer het liefst vermaak met het eten van dropjes. Daarom keek ik vreemd op toen hij laatst mijn gebit controleerde en vroeg of ik last van stress had. Die vraag kun je verwachten als je je met afgekloven nagels meldt voor een manicure, maar tijdens de controle van je tanden. Volgens de tandarts was ik echter aan het tandenknarsen en hoewel dat uiterst irritant is voor degene die naast je slaapt, is het werkelijk rampzalig voor je tanden.

In Memoriam: Max van der Stoel

Vergeleken met veel mede-columnisten hiero ben ik natuurlijk gewoon een ouwe lul. Ik heb vergissingen begaan in de tijd dat jullie op het speelplein nog met jullie driewielers rondreden. Zoals zuinig geweest met energie omdat onze opvattingen in de Arabische wereld wat gevoelig lagen, terwijl de hele Maasvlakte vol stond met uitpuilende olietanks. Of zoals meelopen in Amsterdam met die anti-kruisrakettendemonstratie, die later door de Russen bleek te zijn georganiseerd en betaald. Dat soort dingen. Ik heb al heel wat politiek live mogen meemaken, en bewaar dus ook heel goede herinneringen aan de gisteravond overleden toppoliticus Max van der Stoel.

Kunstbezit

Ik ben jaloers. Jaloers op het kunstgebit van mijn vader. Ik bewaar het in een doosje en af en toe kijk ik ernaar. Momenteel dagelijks. Voor de zoveelste keer heb ik pijn in een kies die me inmiddels een vermogen heeft gekost.