Fortuna is de godin van de het geluk, van de voorspoed. “Vrouwe Fortuna is je goed gezind” is een bekende uitspraak, als het je meezit op een moment dat je het niet (meer) verwacht. In de sport bijvoorbeeld, door het winnende punt in blessuretijd te maken. Of bij loterijen, als je geheel onverwacht een grote prijs wint. Of als je van de ladder valt en dan weer opstaat, vaststelt dat er niets gebroken of gekneusd is en je vrolijk je klauterpartij kunt vervolgen.
‘Wijjewat voormedoen?’ Willem stond bij het tuinhek en keek toe hoe ik probeerde de paal van het tuinhek los te graven.
‘Wil jij dan wat voor mij doen?’ hoorde ik mezelf tot m’n stomme verbazing zeggen.
‘Tuurlijk,’ zei Willem.
‘Trek die paal er even uit,’ vroeg ik nonchalant.
Hij deed een stap naar voren. Greep de paal met beide handen beet en zette kracht. De paal bewoog niet eens. Maar Willem liet niet los. Ik zag aderen zwellen, ik zag spierballen spannen. Ik zag zijn hoofd nog roder worden dan het al was.
Mijn nieuwe voornemen voor 2003 is al gesneuveld. Ik zou stoppen met koken omdat mijn inwonende dochter darmproblemen begon te vertonen. Hebben wij opgelost door de zaken om te draaien. Mijn dochter gaat koken. Heeft niet veel geholpen want nu heb ik een acute leververgiftiging opgelopen. Ik heb maar niet gevraagd wat er in de pan zat die zij op tafel zette. Wat ik wel vroeg was waarom de bodem zo zwart was uitgeslagen.
Ik loop me eigen helemaal de touwtyfus te prakkiseren zoals ze dat in Den Haag noemen over wat voor onzin ik nou weer eens in mijn maandcolumn moet schrijven. Bij het proletarisch winkelen op de “Fred”, dat is zeg maar de PC hoofdstraat van Den Haag maar dan met meer kouwe kak, valt mijn oog plots op zo een ovulatie blad waarin de komende jaarhoroscoop staat beschreven.
Het sneeuwde en het was koud. Mijn vrouw had in haar kerstpakket een vogelhuisje gekregen. Ik besloot het meteen voor de hongerende vogeltjes op te hangen. Het voederhokje was biologisch afbreekbaar. Dat betekent dat het na een jaar of twee spontaan uit elkaar valt.
