uiteenlopende momenten

Als ik goed geteld heb 19 inzendingen! Blijkbaar een inspirerende opdracht. En wat een verschillende uitwerkingen. Klein leed, groot leed, grap, grol, autobio en fictie. Een onevenwichtig geheel kortom, waardoor mijn commentaar ook verre van evenwichtig verdeeld is. Best moeilijk om er algemeenheden over te vertellen.
Maar we leren veel: over vertelperspectief, over het uitsmeren of indikken van tijd, over onderkoeling en de juiste details, en hoe we bij elkaar er altijd de ware verhalen uitpikken.

Momento dado
Raadselachtig en beeldend, ik houd er wel van. Zeikjes van de juf: ‘het’ kan eigenlijk niet terugwijzen naar ‘de’ lucht. En ik zou zeggen ‘op’ de automatische piloot.
Fred
Hij is super. En nu ga ik hem helemaal de grond in boren. Maar beschouw het als een compliment, want bij een goed schrijfsel wil ik alles uit de kast om het volmaakt te maken.
Eerst de zeikjes: égards, faux pas, überhaupt. Dan de vorm. Ga uit de weg, meneer Trawant! Het Carmiggeltgehalte is wat deze column zo smakelijk maakt. Die lieve mevrouw Teeven en haar bold giant. Die prei, dat gehakt. Dit is een column die staat of valt met het vertelperspectief. Ik zou kiezen voor Fred zelf, maar dan met een ironische verteller. Dus wel dat robuust gerugbyde lijf en die mastodont, maar verder helemaal vanuit Fredje. Liggend in zo’n onderzoekkamertje in ’t ziekenhuis, bijvoorbeeld. En dan eindigend met dat zinnetje over moederdag. En niks geen speculatie of Paaswensen van meneer Trawant.
Veilig
Ontroerende geschiedenis, en mooi gevonden om een foto als “momentopname” te nemen. Het begin is een beetje verwarrend, door het ‘afwimpelen van heren des huizes’ denk ik aanvankelijk dat de jongeman daarom wordt weggestuurd.
De Pil
Zeikje: ‘die’ kan niet terugslaan op ‘het’ been. Verder wel een heel droge beschrijving van een orgasme. Het werkt en tegelijk is het helemaal niks. Leuk.
De kentering
Wonderlijk, de columnxers zijn unaniem lovend, en ik mis iets. Ik mis smoel, focus, nabijheid. Het is een afstandelijk vertellen-over, in plaats van iemand die bam! in mijn gezichtsveld stapt. Ik wil haar racistische praatjes horen verkopen. En ik wil haar na de ramp een ander verhaal horen vertellen. Een column is als een foto, als een momentopname inderdaad. Zoom zover mogelijk in!
Stuiterend momentum
Zeikje: het verluchte bos! Eén T! En verder vind ik dit een wonder van een prozagedicht.
Het dappere blondje
Klaboem! Die hakt erin, en de titel is ook geweldig.
Crash
Heftig verhaal, onderkoeld verteld, dat werkt goed. Dat Deense autootje staat nu ook op ons netvlies. Zo zie je maar weer: God is in the details.
Eén zeikje: ‘een chaos die ik nooit meer zal vergeten’ is een zinnetje dat ons weghaalt bij het ‘nu’ van het verhaal, dat schept een afstand die je juist niet wilt.
Rooibos
Blij dat Ans hem een dreun verkoopt, wat een eikel. Goed gedaan dus.
De man met de hooivork
Ik ben dol op reisverhalen, hoe meer couleur locale hoe beter. Nix mis met die eerste zin, hier vertelt iemand met kennis van zaken, dat schept vertrouwen. Plus het woord ‘oorlog’ zet de juiste sfeer neer voor het gevoel van de rest van het verhaal. Mooi verwoord, dit drama!
Telefoon
Wow. De ultieme momentopname. Levensveranderend.
Navigatieprobleem
Ja, wij van de grammaticapolitie hebben een heel zwaar leven. Daar hebben hun geen last van. Geschaterd.
Oeps!
Prachtig slow-motion moment! Vind de titel te mager. Zie al veel suggesties voorbijkomen en denk zelf aan “dooien.”
Goed punt in de reacties: proberen bij de lezer de emotie teweeg te brengen, in plaats van hem te benoemen. Zo moet het dus.
Lente?
Mooi dat vraagteken in de titel. Heel goed uitgewerkt qua vertelperspectief, op 1 dingetje na: ‘zijn bleke gezicht.’ Dat ziet hij zelf niet. Ik vind ‘drommels’ een beetje wringen met kanker. Ik zou denk ik dat hele zinnetje weglaten. Moedeloos wrijft hij zijn tranen weg. Hooguit vier weken geven de dokters hem nog.
Eureka
Ja leuk. Maar hij háált het niet bij Stuiterend Momentum. Dit is weer te veel een uitgemolken gimmick. Naar mijn bescheiden mening dan.
Tot het gaatje
Fijne titel voor een oorlellendonsharig moment. Raadselachtig en doorlezerig begin, en heerlijk nuchter eindzinnetje.
De jongens van de suikerwerkfabriek
Leuke samenvatting, wanneer ga je het verhaal schrijven?
Het zou een speciale dag worden
Ja. Au.
Partypooper
Mooi, zo’n kind dat zich veilig genoeg voelt om te reageren zoals hij doet. Een verhaal dat de lezer toelaat en laat meedenken.