smakelijk!

Hapslikweg, maar liefst 21 inzendingen deze maand! Dat werd even flink doorbijten voor uw recensente. Gelukkig was er veel (on)smakelijks en lichtverteerbaars. Best lastig om na enkele vroeg geserveerde hoofdgerechten nog originele gangen te verzinnen, daarom een extra sterretje voor de laatkomers.
Opvallend deze keer was dat bij veel bijdragen het bonbonnetje bij de koffie van inferieure kwaliteit was. Iets om altijd weer bij stil te staan!
Restaurant de Put
De mondbeleving van de slak … blegh! En dat remspoor van marmelade … Hij is lekker vies, deze recensie. Tikje over-the-top wel, en ik vind het jammer dat we het hoofdgerecht niet meekrijgen.
Sterretjesrestaurant
Hij is origineel gevonden, en de titel is geweldig. Stilistisch vind ik hem wat minder sterk. Probeer alle passieve zinnen actief te maken. “Na wat gezwaai voor de raam wordt de deur opengedaan.” Stond de deur voor het raam te zwaaien?
“De ober komt eraan. Hij houdt een hand voor zijn linkeroog. “Hoe komt het dat …?” ”
Kruip even wat dieper in de tekst. “De ober komt eraan. Hij houdt een hand voor zijn linkeroog.”
Dat slaat in als een bom. Maar door het dialoogzinnetje lijkt het of de ik-persoon het niet gezien heeft. Snap je wat ik bedoel?
Appelmoesvlieg
Gorgeous hoor, moet gezegd. Dat van die screening vind ik fantastisch bedacht, en die clown is ook leuk. (Denk erom dat je dat oordeel aan de lezer laat, en het niet zelf invult. “Erg leuk. De klant is koning, nietwaar?”) En ik zou eindige met “de volgende dag is mijn zoontje ziek.” Dan zet je al die deftigheid mooi te kakken zonder het verder voor ons in te vullen.
De Heikrekel
Ongelooflijk wat een fantasie er loskomt bij deze opdracht. Zelf je eten vangen, in een prachtig omschreven entourage. Alleen over het einde ben ik niet tevreden. Het is te vanzelfsprekend. Het was misschien een beter idee geweest om dit restaurant te laten recenseren door iemand die het geweldig vond, die aan alle afschuwelijkheden een positieve draai had gegeven omdat het zo fijn eco is.
Maaskant
Kijk, dit is nu een slotregel naar mijn hart! Letten we allemaal even op? Het einde van een column mag nooit een dooddoener zijn, je wilt je lezer wakker schudden, niet in slaap sussen. En verder gewoon heel geestig geschreven.
Een hapje eten
Ik moest hardop lachen. De LOLfactor is dus in orde. Verder voor een trawant natuurlijk een peulenschilletje.
Restaurant “Het Lekkere Visje”
Het is een leuk verhaaltje, en die lauwwarme kabeljauwpaté klinkt opeens supergoor, dat is goed gedaan. Denk wel om je vertelperspectief. In de ik-vorm kan de hoofdpersoon niet zien hoe haar gezicht eruitziet. Dus niet:
“Ik kijk wat zuur naar mijn lief … ”
“Met een gezicht als een oorwurm kijk ik hem aan.”
“Met een rood hoofd kom ik omhoog …”
En vlooi je eerste versie even na op stopwoordjes als ‘maar’ en ‘en.’
De laatste regel had wel iets uitsmijteriger gemogen.
Van restaurant naar restaurant met Trawant
Heerlijk, heerlijk. Zo moet het. Op zichzelf leuk, en ook op metaniveau, dat het een pastiche is op al dat duurdoenerige gedoe in de sterrenwereld. Ik zeg maar zo: het leven is te kort om een doperwtje te vullen.
Eén zeurtje: “heeft laten opbergen.”
Zuppa di ortiche
Ik moest het hardst lachen om Massimo, vernoemd naar een oud circus. En de niet-ontnetelde brandnetels. Verder stof voor een compleet Havankje!
Le ch noi
Hij is fijn, en vooral die man met zijn orgaanvleesgezicht. Ik had vroeger een poster van Le Chat Noir op mijn kamer, en ik moest ook denken aan al die Franse etablissementen waar je je zo geminacht voelde. Een stukje dat eigen ervaringen mee laat vibreren, dat werkt!
Frituur “Sien”
De sfeertekening is goed gedaan. Ik ben zelf een beetje allergisch voor “mijn lief” maar dat zal de kift zijn ;-). De laatste regel is weer een inkoppertje. Zou je een origineler einde kunnen verzinnen? (Nu lees ik de reacties, en dat iedereen er toch altijd heenging. Dé oplossing.)
Het gevleugelde schaap
Mwah, deze vond ik niet zo sterk. Hoewel het idee leuk was, en ik moest lachen om “kuisheid: vettig.”. Maar de laatste alinea sloeg het een beetje dood.
Van restaurant naar restaurant met Trawant deel 2
En kijk, daar was het doperwtje al! Hij vormt een mooie pendant met deel 1, fijn uitgewerkt. De MacD is misschien een tikje afgezaagd, ik had jullie liever naar Maaskantje of Sien zien rijden ;-).
Zuurtje
Had nog iets leuker gekund, ik had wel wat meer verzonnen (of onverzonnen) biernamen willen horen, en willen weten hóe je dan precies de Leffe- van de Westmalledrinker onderscheidt.
Merde
Sfeervolle ambiance, mooi zintuiglijk beschreven. Juf struikelt over deze zin: “Na binnenkomst door het zware lederen gordijn bleek het restaurant vrij duister.” Kwam het restaurant binnen door het gordijn? (zelfde gevalletje als bij het sterretjesrestaurant)
Over datum
Met veel plezier gelezen, goed ingeleefd. Juf zal niet zeuren over de d’s en t’s vandaag ;-). Het einde is fantastisch, zo zie je hoe goed het werkt als je de lezer met de ontknoping in zijn maag laat zitten!
Gastvrijheid
Groot gelijk, professor! En mooi hoe je hem neerzet, helemaal geloofwaardig vanuit zijn perspectief geschreven.
Oberkapelaan
Lastig om nog iets toe te voegen aan de voorgaande schrijfselen over deftige restaurants, maar het is gelukt door het personage van de oberkapelaanrobot. En die heerlijke boterhammen met pindakaas, en die chocoladevla, nomnom *naar de keuken rent*.
Lamaladokkos
Erg leuk gevonden, deze actuele variant, en al die stroei-voei-woorden. Ik had de laatste twee regels weggelaten. Dan was Demis de winnaar geweest.
Twee sterren (van de tien)
Luidop gelachen om de laatste zin, dat is toch altijd zo heerlijk als die het hele voorgaande op de kop zet! En het krampachtige werkte juist heel goed om de sfeer tijdens die taaie schnitzel extra lading te geven.
서울특별시 마포구 서교동
Komt gelijk alle chocoladevla er weer uit, getver! Maar erg goed beschreven, al die gepauzeerde gasten, en dan dat tentakeltje … brrr. Laatste zinnetje mag weg.
Dat het u allen wel moge bekomen!